Page 141 - TEMEL SANAT EĞİTİMİ 9

RENK BİLGİSİ

Lahey, Eylül başı, 1882 Pazar sabahı
Sevgili Theo,
Son derece makbule geçen mektubunu şimdi aldım, bugün biraz dinlenmek istediğim için de
hemen cevap yazmaya oturdum. (...)
Bu hafta bir yağlıboya resim yaptım. (...) Kumsal, deniz ve gökyüzünden oluşan büyük bir etüt.
Geniş gökyüzünün renkleri uçucu bir gri ve sıcak bir beyaz, bir tek noktada da parlak, yumuşak
bir mavi gözüküyor. (...) Keşke pano ya da tuval üstüne yapmış olsaydım. İçine daha fazla renk
koymaya çalıştım, yani renklerin derinliğini ve sağlamlığını. (...)
Dün akşama doğru, ormanda çürümüş, kurumuş kayın yapraklarıyla örtülü bir yamacın resmini
yapmakla meşguldüm. Yer, açık ve koyu kırmızımsı kahverengiydi; ağaçların gölgeleri de daha
koyu çizgiler olarak düşüyordu. Kimi kez daha hafif kimi kez daha belirgin yarı yarıya silinmiş
gibi... Bana zor gelen mesele, renklerdeki derinliği bir de yerin korkunç gücünü, sağlamlığını
kâğıda yansıtmaktı ancak resmi boyarken fark ettiğim bir şey de o alacakaranlıkta daha ne kadar
çok ışık bulunduğuydu. Hem o ışığı kaybetmeyeceksin hem de yerdeki zengin rengin içten gelen
ışıltısını, derinliğini vereceksin.
Güz akşamında, batan güneşin ışıltısında, ağaçların yumuşattığı o kızıl kahverengi kadar
harikulade bir halıyı imgeleminde canlandıramazsın. Bu yerden yükselen körpe kayın ağaçları ise
bir yandan ışık alıyorlar; ışığın düştüğü yanları parıl parıl bir yeşil, gölgede kalan yanları ise sıcak,
derin, karamsı bir yeşil. Bu fidanların gerisinde, kızıl kahverengi toprağın gerisinde, çok ince, uçu-
cu, mavimsi gri bir gökyüzü var. Sıcak, nerdeyse mavi değil, ışıl ışıl. Bunun üstüne belli belirsiz
bir yeşille işlenmiş, ağaç gövdeleri ve dallarından, sarımtırak yapraklardan oluşan bir ağ... Odun
toplayan birkaç insan figürü, esrarlı gölgelerin yoğun koyultuları olarak dolanıyorlar şurada bura-
da. Yerden kuru bir dal almak için eğilmiş olan bir kadının beyaz başlığı, yerin kızıl kahverengisi
üstünde birden göz alıyor. Birinin etekliği ışığı yansıtıyor, bir gölge düşüyor, bir erkeğin karanlık
gölgesi çalıların üstünden yükseliyor. Beyaz bir başlık, bir kep, bir omuz, bir kadın gövdesinin üst
bölümü, biçimleniyorlar gökyüzü fonunda. Bu figürler büyük ve şiir dolu. O derin, gölgeli tonun
alacakaranlığında, bir stüdyoda yapılmış kocaman, kilden figürleri andırıyorlar. (...)
Vincent
Lahey, Ağustos başı, 1883
Sevgili Theo,
(...) Bugünlerdeki sinirliliğim, çalışma biçimimde meydana gelen bir tür değişimle ilgili olabilir.
Bunu uzun süredir istiyor, arıyor, bekliyordum. (...)
Kendimi biraz bıraktım ya bugünlerde, her şeyin yapısını irdelemek, eklem yerlerine dikkat
etmektense kirpiklerimin arasından bakmaya başladım ya, karşımdakileri doğrudan doğruya yan
yana gelmiş renk lekeleri olarak görmeme yardımcı oluyor bu. Sonu neye varacak, nereye doğru
gelişecek merak ediyorum. Esasen öteden beri renklerle neden daha çok uğraşmadım, hep me-
rak ederdim çünkü tabiatım buna çok daha yatkın, nedense bugüne değin pek az geliştirebildim
ama. (...)
Vaktiyle bir İngiliz dergisinde okuduğum bir öyküyü sık sık anımsıyorum son günlerde. Bir res-
samı anlatıyordu. Başına gelen birtakım kötü olaylardan dolayı sağlığı bozulmuş; turba tarlaları-
nın orada ıssız bir yere gidiyor ve orada, o melankolik çevrede, yeniden kendini buluyor. Doğayı
hissettiği, gördüğü gibi resimlemeye başlıyor. Öyküde çok güzel anlatılmıştı bu, besbelli resimden
iyi anlayan biri tarafından. (...) Neyse, pek yakında birlikte olacağız ve her şeyi karşılıklı görüşüp
konuşacağız umarım. Yazabilirsen bir an önce yaz, parayı da ne kadar çabuk gönderebilirsen
benim için o kadar iyi olur. Ellerini sıkarım.
Senin Vincent

139