Page 30 - Sosyal Bilimler Liseleri Oku-Yorum Yazı-Yorum Projesi Öğrenci Seçkisi

Sineni kızgın çelikle delsin.
Var mısın?
Bulutların kara elmas solusun?

Seni aştığımız günü zafer bildik,
Seni katlettiğimiz gün bayram edeceğiz.
Üstümüze kapanırken yedi kat gök,
Denizlere kapılıp çekilirken bulutlar,
Sarılıp birbirimize, ölümü bekleyeceğiz.

Önce ölüm yağdırdın,
Şimdi ecel sensin.
Önce biz seni boğduk,
Şimdi nefesimiz sensin.

Nefesimiz bile yanıyor artık,
Ağaçların her mevsimi sonbahar.
Sellere kapılıp gidiyor toprak,
Ve aman vermiyor ölü gök.

Gözyaşı değil, nefret döküyor.
Kötülüklerin anası gök,
İnsanlarla hesabını görmeye,
Damarlarımızı sökmeye geliyor.

İyi bak göğün kızılına çocuk!
Kaburgalarını yalayan şavkı sindir,
Bırak, aç karnını kara duman uyuştursun!
Bırak son kez güneşi kucaklasın maviler.

Belki son kez soracaksın:
Neden ölüyor insanlar?
Ciğerlerindeki son nefes haykıracak:
Gökyüzü sevmedi bizi hiç!

İçinden koparıp attıklarıyla beslendik,
Leşini çiğnerken boğuluyoruz.
Son perdeyi iyi izle çocuk!
Perdelerin en karası senin üstüne inecek.

İnsan varken kıyamete ne hacet?
İşte en görkemli inşamız:
Makine homurtuları ve kızgın dişliler arasında,
Gökyüzünün ışığı bile kirlenecek.

28