Page 22 - Türk Dili ve Edebiyatı 10 | Çalışma Defteri 5

Beceri Temelli-II

Aşağıdaki metni okuyunuz ve soruları bu metne göre cevaplayınız. (Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)

Taaşşuk-ı Tal’at ve Fitnat
(…)

Şerife Kadın bir gün Fitnat Hanım ile nakış dersinden sonra konuşurken der ki:
– İki gün var, evime bir kız gelir. On yedi-on sekiz yaşında var. Nakış hiç bilmez, lakin bir okuması,
bir yazması var ki! Hiç ben öyle kız görmedim. Beş dakikada koca bir gazeteyi baştan başa okur! (…)

Allah vergisi bir şey.
– Nakış nasıl öğrenememiş şimdiye kadar?
– Babası bırakmamış. Fakat o zekâ ile nakışı da öğrenecek. İki gün var ki bana gelir de, oldukça iğneyi
kullanmaya alıştı.
– Ah, insan okumak-yazmak bildiği gibi, her şeyi kolay öğrenir. Ah!.. Ben böyle kör kaldım.

– Hiç okumak bilmez misin kızım?
– Okurum biraz ama, okuduğumu anlayamam ki.
– Bir şey yapalım öyleyse. O kıza söyleyeyim, buraya gelsin bir defa, sana ders göstersin, sen de ona

nakış gösterirsin. Onun da nakışa çok sevdası vardır, olmaz mı?
– Ah, öyle olsa!.. ne güzel… İsmi ne kızın?
– Ragıbe Hanım.
– Ne güzel isim… Ah, usta kadın! Şu ders işini uydursak! Pek çok sevdam var biraz yazı öğrenmeye.
– Peki kızım, peki.

Şerife kadın kalkıp gider. Giderken Hacıbaba’ya der ki:
– Sizin kerîme ile görüşecek kız buldum. Gayet kâmil, uslu bir kız. Okumayı yazmayı dahi pek güzel
bilir. Hatta Fitnat Hanım ondan ders okumak hevesindedir. Ona da biraz nakış göster, çünkü nakış

bilmez bîçare…
– İşte şimdi beni memnun ettin, gördün mü? Gelmesin, yahut, kızım onun evine gitmesin dedim mi?
Ben yaptığımı bilirim. Herkesin değerini anlarım. Fitnat Hanım sevincinden çıldıracak. Ders okumaya o kadar
sevdası gelir ki, ertesi günü dört gözle bekler. Bir saat, bir yıl kadar görünür, kendi kendine der:
– Ah… Ben okumak yazmak öğreneceğim… sonraki kitaplar, gazeteler alıp okuyacağım… istediğim

şeyi yazabileceğim… oh, ne güzel, ne güzel… Ragıbe Hanım’la görüşeceğiz: Kâh konuşacağız, kâh beraber
gergefte işleyeceğiz, kâh bana ders verecek… Ah, şükür yarabbi! yine ders okumaya başlayacağım. Ah, ders ne
kadar tatlıdır! Ne vakit, ufaktım da mektebe giderdim, ders okurdum; ne güzeldi o vakitler!.. Hele yine derse

başlayacağız. Bakalım, Ragıbe Hanım ne türlü kız olacak? Güzel olacak, şüphem yok, Şerife Kadın o kadar
metheder… hem de Şerife Kadın öyle, gördüğünü methedenlerden değil… Nihayet Fitnat Hanım o günü bu
türlü mülâhaza ile akşam eder. Gece de, bütün gece, hülyası derstir. Rüyasında da dersi görür, dersi ve Ragıbe
Hanım’ı sayıklar. Ertesi sabah dahi bu iki-üç saat ne vakit geçecek diye sabrı kalmaz… Bu böyle kalsın.
(…)

Şemsettin Sami, Taaşuk-ı Tal’at ve Fitnat

ORTAÖĞRETİM 22 TDE-10
GENEL MÜDÜRLÜĞÜ