Page 20 - Türk Dili ve Edebiyatı 10 | Çalışma Defteri-7
P. 20

Beceri Temelli-I



             Aşağıdaki metni okuyarak soruları cevaplayınız. ( Alıntılanan metnin aslına sadık kalınmıştır. )





                                                  ALLAH’IN DEDİĞİ OLUR
              (…)

              HURİ — Sana bir şey olursa, tek başıma ne yaparım ben, hiç aklına gelir mi?
              OSMAN — Bana bir şeycik olmaz ana, korkma.
              HURİ — Bir şeycik olmazmış!
              (…)

              OSMAN — Elim armut toplamıyor ya benim de!
              HURİ — Analar taş doğursun çocuk doğuracağına! Ölüm döşeğinde baban ne dediydi, anan sana emanet
              demedi miydi? (Ağlar)
              OSMAN — (Dayanamaz, anasının boynuna sarılarak) Ağlama ana, elimi kolumu bağlama ana, bazen varlığın

              öyle destek olur ki bana, Gürpınar’da benden güçlüsü yoktur; değil Habib Ağa, tüm köylü gelse, gözümü kırp-
              mam; coşup coşup at süresim gelir ovalarda, havaya kurşun boşaltasım gelir. Bazan da gücümün kaynağını
              kurutursun; korkulu bir iş yapmağa kalksam, kaygılarınla gözyaşlarıyla yoluma durursun; yüreğim gevşer,
              hiçbir şeyi kesmez gözüm. (Anasının yanaklarından şapır şupur öperek) Hadi, de bakalım kimin anası bu?

              HURİ — (Nazlanarak) Git git; sen unuttun beni, anan varmış yokmuş, umurunda değil artık.
              OSMAN — Yalan, gözüm çıksın yalan!
              HURİ — Tövbe de! Düşmanların gözü çıksın!
              OSMAN — Hay Allah! Bilmem ki ne yapmalı.

              HURİ — Üzme canını, Osman’ım. Gün doğmadan neler doğar.
              OSMAN — Ayşe de ödlek belleyecek beni.
              HURİ — Niyeymiş?
              OSMAN — Ölürüm de varmam, diyor Sıska Cemal’e; paran yoksa yüreğin de mi yok, diyor. Ben nasıl bakarım

              onun yüzüne, nasıl derim: seni kaçırmaktan vazgeçtim, anam razı gelmiyor, korkuyor, baban beni vurdurur
              diye, iki gözüm iki çeşme. Ne der bana böyle dersem Ayşe’ye, sen ne derdin babam sana böyle deseydi, ana?
              HURİ — (Konuyu değiştirme çabasında) Osman’ım, yarıda kalan okulu tamamlasa, dişimizi sıksak da bitirsen
              şu liseyi? Sonra İstanbul’a da giderdin, o yüksek okullara. O zaman kız mı yok sana, elini sallasan ellisi.

              OSMAN — Neyle, hangi parayla bitireyim okulu ana? Baba, rahmetli, sağ olaydı, belki… Hem Ayşe’den başka-
              sında gözüm yok benim.
              (…)
                                                                                                                                   A. Turan Oflazoğlu, Allah’ın Dediği Olur




















                                               ORTAÖĞRETİM  20 TDE-10
                                           GENEL MÜDÜRLÜĞÜ
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25