Page 23 - Biyoloji 10 | 1.Ünite

MİTOZ VE EŞEYSİZ ÜREME

OKUMA PARÇASI

SEVGİNİN GÜCÜ

Meslek hayatım boyunca birçok öğrenciyi tanıma fırsatım oldu. Öğrencilerim arasında bende en
çok iz bırakanlardan birisi de Bora oldu. Bora ile yollarımız 2012 yılında Çanakkale İstiklal İlkokulunda
kesişti. Bora 9 yaşındaydı ve kanser tedavisi görüyordu. Bu zorlu mücadelede ben de onun yanında
olmak istedim. Onun öğretmeni, annesi ve elimden geldiği kadarıyla arkadaşı olmaya çalıştım. Bora,
geçirdiği zorlu operasyonlar ve ağır tedaviye rağmen yaşama sevincini hiç kaybetmedi. Azmiyle de
herkese örnek oldu. Tedavi sürecinde dahi derslerinden geri kalmamak için tüm gayretiyle evde ders
çalışmaya devam etti. Bora ile evde ders çalışırken aynı zamanda sohbet ederek dertleşiyorduk.
Rahatsızlığı nedeniyle okulundan ayrı kaldığı zamanlarda kendini yalnız hissetmemesi için arka-
daşları ile iletişim kurmasını sağlayarak yalnızlığına ortak olmaya çalıştım. Telefonla sürekli görüşerek
yanında olduğumu bilmesini istedim. Doktorunun izin verdiği zamanlarda ise mikrobik rahatsızlığı
olmayan arkadaşları ile yüz yüze görüşmesini sağladık. Dönem sonunda karnesini almaya geldiğinde
ona minik bir sürprizimiz oldu. Arkadaşları ile geçirdiği güzel anılardan bir video oluşturduk. Bora’nın
hep yanımızda ve bizimle olduğunu bilmesini istedik. Kendisi de videoyu izlediğinde bunu hissetti ve
çok mutlu oldu. İnanın sizlere o anki duyguyu tarif etmem mümkün değildir.
Bora önce akciğerinden ameliyat olmuş daha sonra da melanom kanseri nedeniyle ayağından
operasyon geçirmişti. Bu zorlu süreçte Bora çok azimliydi, yılmadı ve hayattan kopmadı. Biz de okul
yönetimi, öğretmenler, veliler ve öğrenci arkadaşları hep birlikte kendisini evinde ziyaret ettik. Ailesi de
Bora da bu ziyaretimizden son derece memnun kaldı.
O dönemde bu yoğun duygular çok ses getirmiş olacak ki yerel ve ulusal basında haber oldu.
Annesi Elvan TEZEL, basın yoluyla herkese “Bu ülkenin Nermin ERTÜRK gibi öğretmenlere ihtiyacı
var. Onun sayesinde Bora ne derslerinden ne de arkadaşlarından ayrı kaldı. Geçirdiği zorlu dönemi
bu sayede atlattık.” diyerek duygu ve düşüncelerini belirtti. 24 Kasım 2016 öğretmenler günü için An-
kara’daki törenlere davet edildim. Bu davet benim için büyük bir onurdu.
Bora’nın şu anki sağlık durumunun daha iyi olması mutluluğumu bir kat daha artırıyor. Bir anne
ve öğretmen olarak bu zorlu mücadelede Bora’ya ve ailesine bir nebze destek olabildiysem ne mutlu
bana!
Nermin ERTÜRK

BİYOLOJİ 10
35