Page 4 - Türk Dili ve Edebiyatı 9 | 5.Ünite

5. Ünite

Ali Rıza Bey bunu anladıktan sonra oğluna daha çok acımaya başladı.

Çocuğun günden güne süzüldüğü ve eridiği görülüyordu. Bu öldürücü eğlence gecelerinden
sonra çok kere yatmadan çantasını alarak sokağa çıkıyor, akşamlara kadar kim bilir nerelerde ne şe-
kilde didişip uğraşıyor, ortalık karardıktan sonra yorgunluktan bitmiş bir halde eve dönüyordu. Fa-
kat onun yatağa girecek derecede hasta olduğunu kimse görüp anlamıyor, karısıyla bir rahat yemek
yemesine bile meydan vermeden önlerine katıp yine gece eğlencelerine sürüklüyorlardı. İdare hâlâ
Hayriye Hanım’da idi. Fakat kadıncağız artık ipin ucunu iyiden iyiye kaçırmıştı. Evde su gibi para sarf
ediliyordu. Bu para nereden geliyordu? Şevket ölesiye çalışmak bahasına da olsa bu korkunç masrafı
karşılayacak kadar para kazanıyor muydu? Yoksa çocukcağız borca mı batıyordu?
(...)
XX

Evin üst katındaki bir odada kendi kendine yaşayan, yalnız ara sıra kavga etmek için dışarı çıkan
Fikret bir gece babasını yanına çağırdı. Hiç mukaddeme yapmadan:
— Ben evleniyorum baba, dedi.
Ali Rıza Bey şaşırdı. Fakat pek fazla telaş göstermedi.

— Öyle mi çocuğum? Allah mesut etsin, dedi.
— Sana danışmadan böyle bir karar verdiğim için belki de bana kızacaksın...

Ali Rıza Bey acı bir gülümseme ile:
— Kızmak mı? Niçin kızayım çocuğum? Benim senin üstünde bir hakkım yok ki... dedi.

Fikret kaşlarını çattı:
— Bu sitemin doğru değil baba...

— Sitem etmiyorum... Hakikati söylüyorum... Ben artık fukara oldum... Bütün haklarım gibi babalık
hakkımı da kaybettim... Mademki senin saadetine temine kadir değilim... Ne istersen yapmak hakkın-
dır çocuğum...

Fikret evvelâ biraz sarsılır, babasına acır gibi oldu. Fakat çehresi tekrar sertleşti, ağır ve tutuk bir
tavırla:

144