Page 170 - ÇALGI EĞİTİMİ BAĞLAMA 10
P. 170

TERİMLER SÖZLÜĞÜ





                 abdal düzeni  : Bağlamanın alt ve orta tel grubunun “la”, üst tel grubunun “sol” sesine akort edilmesi
                                ile ulaşılacak düzen.
                 akort        : Bir çalgıda doğru ses vermesi için yapılan ayar, düzen. Daha çok telli çalgılarda
                                tellerin birbiriyle uyumu.
                 akran             : Yaş, meslek, toplumsal durum vb. bakımından birbirine eşit olanlardan her biri.
                 armoni           : İki veya daha çok sesin aynı anda kulağa hoş gelecek bir biçimdeki uyumu.


                 bağlama düzeni: Bağlamada en çok kullanılan düzenlerden biri. Bağlamanın alt grubunun “la”
                                orta tel grubunun “re”, üst tel grubunun “mi” sesine akort edilmesi ile ulaşılacak
                                düzen.
                 balaban         : Kars, Erzurum dolaylarında mey çalgısına benzeyen kamışlı üflemeli çalgı.
                 boğaz havası:  Teke yöresinde (Antalya, Burdur, Denizli, Isparta) çalınan hızlı, dokuz süreli ezgilere
                                verilen isim.
                 bozuk düzen  : Bağlamada en çok kullanılan düzenlerden biridir. Bağlamanın alt grubunun “la” orta
                                tel grubunun “re”, üst tel grubunun “sol” sesine akort edilmesi ile ulaşılacak düzendir.
                 burma            : Burulmuş, burularak yapılmış, kıvrılmış.


                 çam düdüğü  : Orta boy bir sipsinin uç kısmına, içi boşaltılmış ince bir çam dalının eklenmesiyle
                                meydana getirilen üflemeli halk çalgısı.


                 dımıdan havaları: Burdur'da daha çok kadınlar tarafından 2+3+2+2 düzümlü usul kalıbıyla çalınan
                                ve söylenen hızlı oyun havalarına verilen isim.
                 diyatonik        : Seslerin düz sıra hâlinde dizilip tam ve yarım tonların art arda gelişi. Bir oktavın 8
                                sesinin majör, minör ya da modal dizgeye ait oluşu.
                 doru         : Gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi koyu renkli olan, yağız.
                 duduk         : Kafkasya ve Anadolu’nun doğusunda yaygınlık gösteren mey çalgısına benzeyen
                                kamışlı üflemeli çalgı.


                 efe          : Yiğit, özellikle Batı Anadolu köy yiğidi, zeybek.
                 esinti        : Belli belirsiz hissedilen hafif yel.


                 gakgili       : Isparta’da ve dolaylarında 2+3+2+2 düzümlü usul kalıbıyla çalınan ve söylenen hızlı
                                oyun havalarına verilen isim.
                 gurbet havası: Teke yöresinde okunan serbest tartımlı ezgi türü.

                 hadde            : Madenleri tel durumuna getirmek için kullanılan ve türlü çapta delikleri olan çelik araç.
                 hüdayda (fidayda): Bağlamanın alt grubunun “la” orta tel grubunun “re”, üst tel grubunun “re”
                                sesine akort edilmesi ile ulaşılacak düzendir.


                 icra         : Bir müzik eserini oluşturan notaları sese çevirme.
                 ikrar        : Saklamayıp doğruca söyleme, açıkça söyleme.






                   168
   165   166   167   168   169   170   171   172   173   174   175