Page 5 - ÇALGI EĞİTİMİ UT 10
P. 5

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;    Bastğn yerleri toprak diyerek geçme, tan:
                      Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.    Düşün altndaki binlerce kefensiz yatan.
                      O benim milletimin yldzdr, parlayacak;      Sen şehit oğlusun, incitme, yazktr, atan:
                      O benimdir, o benim milletimindir ancak.        Verme, dünyalar alsan da bu cennet vatan.

                      Çatma, kurban olaym, çehreni ey nazl hilâl!   Kim bu cennet vatann uğruna olmaz ki feda?
                      Kahraman rkma bir gül! Ne bu şiddet, bu celâl?   Şüheda fşkracak toprağ sksan, şüheda!
                      Sana olmaz dökülen kanlarmz sonra helâl.      Cân, cânân, bütün varm alsn da Huda,
                      Hakkdr Hakk’a tapan milletimin istiklâl.      Etmesin tek vatanmdan beni dünyada cüda.

                      Ben ezelden beridir hür yaşadm, hür yaşarm.   Ruhumun senden İlâhî, şudur ancak emeli:
                      Hangi çlgn bana zincir vuracakmş? Şaşarm!   Değmesin mabedimin göğsüne nâmahrem eli.
                      Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarm.   Bu ezanlar -ki şehadetleri dinin temeli-
                      Yrtarm dağlar, enginlere sğmam, taşarm.    Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

                      Garbn âfâkn sarmşsa çelik zrhl duvar,     O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşm,
                      Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.      Her cerîhamdan İlâhî, boşanp kanl yaşm,
                      Ulusun, korkma! Nasl böyle bir iman boğar,    Fşkrr ruh- mücerret gibi yerden na’şm;
                      Medeniyyet dediğin tek dişi kalmş canavar?     O zaman yükselerek arşa değer belki başm.

                      Arkadaş, yurduma alçaklar uğratma sakn;       Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanl hilâl!
                      Siper et gövdeni, dursun bu hayâszca akn.     Olsun artk dökülen kanlarmn hepsi helâl.
                      Doğacaktr sana va’dettiği günler Hakk’n;      Ebediyyen sana yok, rkma yok izmihlâl;
                      Kim bilir, belki yarn, belki yarndan da yakn    Hakkdr hür yaşamş bayrağmn hürriyyet;
                                                                      Hakkdr Hakk’a tapan milletimin istiklâl!

                                                                                          Mehmet Âkif Ersoy




                                                                                                                    3
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10