Page 83 - ÇALGI EĞİTİMİ KLASİK KEMENÇE | 11

K K-L

kanuni: Kanun çalan çalgıcı. Kanuncu.
klavye: Parmaklarla hareket ettirilen piyano, org vb. çalgılarda veya yazı ve hesap
makinelerinde değişmez bir eksen çevresinde inip kalkabilen, istenilen işe göre
düzenlenmiş bazı mekanizmaları çalıştıran kaldıraç kollarının, tuş sıralarının bütünü.
konum: Bir kimsenin veya bir şeyin bir yerdeki durumu veya duruş biçimi, pozisyon.
küçük mücenneb: Klâsik Türk müziğinde iki ses arasındaki 5 komalık mesafeye
verilen isim.
lavtacı: Lavanta çalan kimse.

M-N

mabeyinci: Osmanlı Devleti’nde padişahların dış ilişkilerine bakan, buyruklarını
ilgililere bildiren, bazı kişilerin dileklerini kendisine ileten görevli.
mecmua: Dergi.
musikişinas: Müzikle uğraşan.
nağme: Güzel, uyumlu ses, ezgi, melodi.
neyzen: Ney çalan kimse.
nur: Aydınlık, ışık, parıltı.

P

perde: Bu ses derecelerini sağlamak için çalgılarda bulunup parmaklarla basılan yer.
pest: Bir müzik parçasını oluşturan seslerden her birinin kalınlık veya incelik derecesi.
peşrev: Klasik Türk müziğinde faslın giriş taksiminden sonra, şarkıdan önce çalınan parça.
pozisyon: Konum.
pürüz: Engel, güçlük.

S-Ş
semai: Klasik Türk müziğinde iki basit usulden biri.
serbest: Bazı kurallara bağlı olmayan.
seyir: Gidiş, yürüyüş, ilerleyiş.
sözel: Sözle ilgili, söze dayanan.
şehnaz: Klasik Türk müziğinde bir makam adı.

T-U-Z

T
tamburi: Tambur çalan kimse.
tasavvuf: Tanrı’nın niteliğini ve evrenin oluşumunu varlık birliği anlayışıyla açıkla-
yan dinî ve felsefi akım.
teslim: Fasıl müziğinde peşrevin ve saz semaisinin her hanesi sonunda tekrarlanan parça.
tiz: İnce, keskin (ses).
udi: Ut çalan çalgıcı, utçu.
zirgüle: küçük çıngırak, def.

82