Page 92 - Türk Müziği Teori ve Uygulaması 9
P. 92

TERİMLER  SÖZLÜĞÜ



                                                            A
             acem                     : Türk müziğinde bir perde adı, dizeğin beşinci çizgisindeki fa sesi.
             acem-aşiran              : 1. Türk müziğinde dizeğin birinci aralığındaki fa sesi. 2. Türk müziğinde
                                        bir makam.
             ağır                     : Klasik  Türk  müziğinde  usullerin  yavaş  mertebeleri  için  kullanılan
                                        terim. Halk müziğinde de ezginin yavaş tempoda çalınacağını belirtir.
                                        Bu  terim  halk  ezgilerinin  ve  bazı  oyunların  başına  sıfat  olarak  da
                                        getirilip kullanılır ki, ağır bar, ağır zeybek bunlara verilecek örneklerden
                                        bazılarıdır.
             ağız                     : Yörelere göre değişen söyleme biçimi, tarzı. Yerel ağızlar Türkiye’nin
                                        dört  bir  yanında  farklı  farklı  ortaya  çıkmaktadır.  Ağızların  çeşitli
                                        isimlerle anıldığı bilinmektedir. Afşar ağzı, Arguvan ağzı, âşık ağzı,
                                        kadın ağzı gibi çok sayıda çeşidi vardır.
             akıcı                    : Bir  dinleyicinin,  müziği  hiç  zorlanmadan,  ferahlıkla  dinlemesini
                                        mümkün kılan özellik. Akıcı üslûp, akıcı karakter de denilir. Müzikte
                                        kendiliğinden akan, ilerleyen melodik, armonik çizgi.
             akor                     : Üç ya da daha fazla sesin aynı anda duyulması.
             akort (uygu, düzen)      : Çalgıların  tellerini  belirli  oranlara  göre  düzenlemek.  Akort  terimi
                                        düzen  anlamında  da  kullanılmaktadır.  Bununla  birlikte  daha  çok
                                        tellilerin düzenlenmesi manasını verirse de vurmalı çalgılardan davul,
                                        def, darbuka vs. derili çalgılar için de kullanılagelmiştir.
             alaturka                 : Türk tarzı, üslubu. Son yüzyıl içinde klasik Türk müziğini tanımlamak
                                        için kullanılan terim. Bu terim aynı zamanda belli bir kesim tarafından
                                        Türk tarzı yaşam biçimini ifade etmek amacıyla da kullanılmaktadır.
             allegro                  : Çabuk, canlı.

             andante                  : Rahat, yavaş.

                                                            B

             baget                    : Orkestra şefinin orkestrayı yönetirken kullandığı, uzunluğu tercihe göre
                                        değişen değnek, çubuk.
             bakiye                   : Türk müziğinde dört komaya bölünen en küçük ikili aralık.
             bemol                    : Önüne konulduğu notayı yarım ses pestleştiren ses değiştirici işaret.

             beste                    : Klasik Türk müziğinde kullanılan, din dışı, sözlü form. Beste, gazel
                                        tarzında  yazılmış  dört  mısralı  şiirler  üzerine  bestelenmiştir.  Bu
                                        özelliğinden  dolayı  dörtlü  anlamındaki  murabba  adıyla  da  anılır.
                                        Genellikle büyük usullerle ölçülmüşlerdir.
             bûselik                  : 1.  Türk  müziğinde,  dizeğin  üçüncü  çizgisindeki  si  sesi.  2.  Türk
                                        müziğinde bir makam.
             büyük mücennep           : Türk müziğinde sekiz koma değerindeki aralık.
             büyük usul               : Klasik Türk müziğinde 16 süreliden itibaren 124 süreliye kadar tüm
                                        usulleri kapsayan usul türü.




            90
   87   88   89   90   91   92   93   94   95   96   97