Page 244 - Türk Dili ve Edebiyatı - 9 | Beceri Temelli
P. 244

Ortaöğretim Genel Müdürlüğü                          TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 9        125

                                     Metnin olay örgüsünü belirler.
             6.ÜNİTE > Tiyatro    Kazanım A.3.5.
             Alan Becerileri: Okuma Becerisi, Yazma Becerisi  Genel Beceriler: Eleştirel Düşünme Becerisi
             Etkinlik İsmi                         OLAY ÖRGÜSÜ                                   25 dk.
             Amacı      Olayların birbirleri ile ilişkisini, sıralanışını ve metnin unsurlarının olay örgüsüne etkisini anlayabilmek.  Bireysel

             Yönerge  “Atçalı Kel Mehmet” adlı metni okuyunuz ve aşağıdaki soruları bu metne göre cevaplayınız.

                                              ATÇALI KEL MEHMET

               (...)
               (Mehmet’in tek gözlü kulübesinin içi. Gün doğmaktadır. Bir ışık demeti süzülür, tepedeki cansız pencere
               deliğinden Mehmet’le anasının üstüne. Elvan kadın oğlunun üstüne kapanmış uyuyakalmıştır. Bir davar
               sürüsü geçer yakından böğürtüleri duyulur.)

               MEHMET: (Açar gözlerini) Ana!..
               ELVAN KADIN: (Sıçrayarak uyanır) Oğlum, Mehmet’im… Açtın ya gözlerini, Tanrı’ya çok şükür.
               MEHMET: Hemen şimdi gideceksin, beyin kızını isteyeceksin bana, Tanrı’nın emriylen.

               ELVAN KADIN: Deli olma benim keleş oğlum. Büyük kapıdan bize söz gelir ancak, kız değil.
               MEHMET: Beyin kızını isterim ben ana…
               ELVAN KADIN: Baygındın bir tanem. O Mahmut Ağa olacak canavarın dediklerini duymadın. Sen
               bu akılla gidecek olursan başına gelecekleri düşün.
               MEHMET: Beyin kızını isterim ben.

               ELVAN KADIN: Meydan dayağı çektireceklermiş sana...
               MEHMET: Beyin kızını isterim.
               ELVAN KADIN: Kemiklerini kıracaklarmış.

               MEHMET: Beyin kızını…
               ELVAN KADIN: Şu akar kokar damı bilem alacaklarmış elimizden.

               MEHMET: Beyin kızı…
               ELVAN KADIN: Kovacaklarmış bizi… Eğer ölmeyip de sağ kalırsan.
               MEHMET: Beyin…

               ELVAN KADIN: Rezil rüsva eyleyeceklermiş âleme…
               MEHMET: Bey…
               ELVAN KADIN: Vermezler benim şahin oğlum, beş kese altın verirler, kustuğun kanının hakkı…
               Doru kısrağı verirler babayiğitliğinin hakkı, lakin vermezler kızı sana.
               MEHMET: Bir masal anlatırdın bana çocukluğumda, hatırlar mısın? Bir Keloğlan masalı… Unutma-
               dıysam padişah kızını alıyordu o Keloğlan sonunda.
               ELVAN KADIN: Masaldı o, benim aslan oğlum, ancak masallarda olur öyle şeyler…

               MEHMET: Biliyorum, masaldı o. Yalnız masallarda olur böyle şeyler... Onun için ya bastım bağrıma
               ateşin közünü, sustum. O denli yanıp kavruldum da sana bile açmadım sırrımı, açtım mı söyle!..

               ELVAN KADIN: Açmadın, benim derin kuyular gibi ses vermez oğlum.
               MEHMET: Dilim verseydi beni ele, dilimi koparırdım, gözüm verseydi beni ele, gözümü çıkarırdım.
               Düşlerim ileri gittiğine korkuyla sıçrardım uykumdan. Ama şimdi?



                                                                                                   243
   239   240   241   242   243   244   245   246   247   248   249