Page 10 - Türk Dili ve Edebiyatı 10 | Çalışma Defteri
P. 10

Açık Uçlu Sorular




        Aşağıda yer alan metni okuyarak soruları cevaplayınız.


                                                      ŞEFKATE İMAN
            Açtı. Ahmet Reşit, iki günden beri, kırk sekiz saattir, yerinden kovulmuş ihtiyar, serseri bir köpek gibi, tanımadığı
            sokaklarda, bilmediği mahallelerde dolaşıyordu. “Bir parça ekmek…” diye çaldığı kapıların hepsinden kovul-
            muştu. Satacak şeyi de yoktu. Bir kapının eşiğine oturdu. Soğuktan donan elleriyle midesini bastı. “Artık ben
            ölmeliyim!” dedi.
            Aslında Mülkiye’den Hukuk’tan birinci çıkmıştı. Hatta Avrupa’da, Sorbonne’da da, harikuladeliğini gösterdi,
            profesörleri şaşırttı. Nihayet Hariciyeye girdi. Konsolos oldu. Sonra… Evet, sonra… Evlenmişti. Ayrılmıştı. Bütün
            insanlar onu birdenbire aforoz etmişler, hayatta yapayalnız bırakmışlardı. İşsiz, parasız, meyus kalınca tanıdıkla-
            rının etrafından hızlıca kaçmışlardı.
            Oturduğu eşikten kalktı. Deniz tarafına saptı. Karşısına birkaç gölge çıktı. Ona,
            “Dur!...” diye bağırdılar.
            Gayri ihtiyarî durdu:
            “Ellerini yukarı kaldır!”
            Bunlar hırsızlardı. Ellerini yukarı kaldırdı. Yanına yaklaşanlar üzerini aradılar. Bir şey bulamayınca sordular.
            “Hiç paran yok mu?”
            “Yok.”
            “Burada ne arıyorsun?”
            “Hiç.”
            “Doğru söyle…”
            “Hiç” dedi, “yatacak yerim yok da, dolaşıyorum.”
            Gölgelerden biri,
            “Öyleyse bizimle beraber gel!” emrini verdi.
            Biraz gittikten sonra, ona bir köşe başını göstererek,
            “Sen burada dur!” dediler.
            Bulunduğu yere çöktü. Başını iki elleri arasına aldı. Gözlerini kapadı. Bir süre kadar böyle durdu. Hırsızlar tekme
            ile dalgınlığından uyandırdılar:
            “Uyudun mu be?..”
            “Uyumadım.”
            “Kalk, haydi.”
            …..
            Doğruldu. Gayri ihtiyarî yine onların arkasından yürümeye başladı. Bu sefer biraz hızlı gidiyorlardı. Bir fenerin
            dibinde durdular. Ona bir kâğıt uzattılar:
            “Ne ne?” diye sordu.
            “Al ulan, senin hakkın!”
            “Ne hakkı?...”
            “Al be!...”
            Titreyerek elini uzattı, kağıdı aldı. Reşit, verdikleri kağıda baktı. Bu, iki buçuk liralık bir banknottu.
                                                                                                                                                             Ömer Seyfettin





        1. Yukarıdaki metnin türünü bulup türü en az üç maddeyle açıklayınız.

        ...................................................................................................................................................................................................


        ...................................................................................................................................................................................................


        ...................................................................................................................................................................................................

        ...................................................................................................................................................................................................







      10                              Türk Dili ve Edebiyatı-10
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15