Page 16 - Türk Dili ve Edebiyatı 9 | Çalışma Defteri 6
P. 16

Açık Uçlu Sorular-I



        Aşağıdaki metni okuyunuz ve soruları bu metne göre cevaplayınız.





                                                          TÖRE
          Kan davasının işlendiği Töre adlı tiyatro, 1900’lü yıllarda Erzurum’da geçmektedir. Oyunun başkarakterlerinden Kara

          Hasan kanlısının köye indiğini duyunca ev halkı ile kanlısını aramaya gider. Evde sadece bir nine, bir çocuk (Zühre),
          bir bebek ve annesi kalmıştır. Bu sırada ailenin kanlısı Mustafa eve girer ve buraya sığındığını söyler. Töreye göre eve
          sığınan birisi kim olursa olsun Tanrı misafiri olarak kabul edilecektir. Aksi takdirde yine töre bozulmuş olacaktır. Kara
          Hasan ve ev halkı avluda konuyla ilgili delikanlıyla konuşurlar.

          (…)
          NENE: Zühre, al gel oğlanı aşağıya.
          K. HASAN: Zühre olmaz.
          NENE: Çocuk bu ne olacak? Sizi görürse korkar. Haydi kızım. (Zühre çıkar. Ana Nene'nin elini tutar, yerine götürür.)

          K. HASAN: Aramızda dolaşacak, sofrada oturacak, söze karışacak… Ezmek isteyeceksin, ezemeyeceksin. Boğmak gele-
          cek içinden, boğamayacaksın!..
          NENE: Asıl babayiğitlik budur oğul.
          K. HASAN: Ben böyle törenin...

          NENE: Sus!
          (Kadınlar, ağızlarını örterler, Zühre girer, yol verir. Delikanlı görünür. Sağ kolu, dirseğine kadar kana bulanmıştır. Avlu-
          nun ortasında durur.)
          K. HASAN: Bize sığınacağını birine söylemiş miydin?

          DELİKANLI: Hayır.
          K. HASAN: Girdiğini gören oldu mu?
          DELİKANLI: Sanmam.
          K. HASAN: Töreye uyacağız.

          DELİKANLI: Sağ olun.
          K. HASAN: Gündüz ahırda kalırsın, gece tandırevinde yatarsın. Ortada dolaşmak yok.
          DELİKANLI: Dolaşmam ağa.
          K. HASAN: Bunlardan birine kötü gözle bakarsan, töreyi bozmak hakkımdır, o saat vururum seni.

          DELİKANLI: Vur valla.
          K. HASAN: Bu, çocuklarımın anasıdır. Bu, bacımdır. Bu, yeğenim. Bu, kızım. Zühre'nin anası olur. Bu, büyük gelinim. Bu,
          küçük gelinim, Yakub'un kadınıydı.
          DELİKANLI: Bağışla beni kardeş… (K. Gelin önüne bakar.)

          K. HASAN: Bu kadarız işte. Erkek koymadınız ailede.
          DELİKANLI: Siz yine iyisiniz ağa. Bak, sen varsın, (Oğul'u gösterir.) kardeş var. Bizdeyse bir büyük ağam kaldı, o da
          hapishanede, yirmi yıl daha yatacak, bir de ben. Ben de erkekten sayılmam. Erkek olsam işim neydi burada?
          K. HASAN Yakub'a nasıl kıydın? Sen onu anlat.

          (…)
                                                                                                          Turgut Özakman, Töre






                                               ORTAÖĞRETİM  16 TDE-9
                                           GENEL MÜDÜRLÜĞÜ
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21