Page 10 - Türk Dili ve Edebiyatı 9 | 6.Ünite
P. 10
6. Ünite
Temel Tiyatro Terimleri
adaptasyon: 1. Yabancı dille yazılmış bir oyunu, yerel koşullara uy-
gun biçimde kendi diline çevirme, uyarlama. 2. Bir romanı ya da
öyküyü sahne için yeniden düzenleme, uyarlama.
aksesuar: Oyuncunun dekor gereği kullandığı eşyalar, dekora yar-
dımcı sahne eşyaları.
dekor: Oyunun geçtiği yeri canlandırmak için kullanılan ışık, eşya
gibi araçların tümü.
diyalog: Oyundaki iki ya da daha çok kişinin konuşması.
figüran: Genellikle tiyatro ve sinemada, konuşması olmayan veya
konuşması çok az olan rollere çıkan kimse.
jest: Rol gereği yapılan el, kol ve beden hareketleri.
kostüm: Oyunda rol gereği giyilen kıyafetlerin genel adı.
kulis: Sahne gerisinde oyuncuların oyuna hazırlandıkları ve sahneye
çıkış sırasını bekledikleri yer.
makyaj: Oyuncunun rolüne uygun olarak yüze şekil verme, yüzü
boyama işlemi.
mimik: Duygu ve düşünceleri yüz ifadeleri ile yansıtma işi.
monolog: Oyunda tek kişinin kendi kendine konuşması, dışa veri-
len iç ses.
pandomim: Düşünceleri ve duyguları kimi kez müzik, kimi kez çe-
şitli eşyalar eşliğinde, kimi kez dansla ya da gövde ve yüz hareket-
leriyle yansıtmayı amaçlayan sözsüz oyun.
perde: 1. Bir tiyatro eserinin büyük bölümlerinden her biri. 2. Sah-
neyi seyirciye açan ve kapatan kumaş parçası.
piyes: Oyun.
replik: 1. Oyuncunun, sözü karşısındakine bırakırken söyleyeceği
son söz. 2. Oyunda karşıdakinin sözüne verilen karşılık, karşılama
sözü.
rol: Canlandırılan kişiliği ortaya çıkaran söz ve davranışlar.
sahne: 1. Bir tiyatro metninde baş oyun kişisinin ya da önemli ki-
şilerin yönelişlerini başlatıp bitiren kesim. 2. Bir tiyatro yapısında
oyuncuların oynamaları için özel olarak yapılmış ve genellikle
yükseltilmiş oylum ya da alan.
suflör: Perde gerisinde oyunu metinden takip eden ve unutulan
sözleri fısıldayarak oyunculara hatırlatan görevli.
tirat: Oyunda kişilerin birbirlerine karşı söylediği uzun soluklu, coş-
kulu sözler.
tuluat: Metin dışı, o an akla geldiği gibi hareket etme, söz söyleme,
doğaçlama.
180