Page 107 - THM TEORİ VE UYGULAMASI 12
P. 107

•   Gurbetlikten Gelirdik                                 (Manastır/Pirlepe/Rumeli)
               •   Samyata                                               (Manisa)
               •   Sabaî                                                 (Menemen/İzmir)
               •   Kına Yolladım Sana                                    (Mudurnu/Bolu)
               •   Zeybek                                                (Muğla)
               •   Maraş’tan Seğmen Yörüdü (Uzun hava)                   (Osmaniye)
               •   Ela Gözlü Benli Dilber (Uzun hava)                    (Osmaniye)
               •   Çıksam Daylerin Başına                                (Selanik/Rumeli)
               •   Hatice’min Pelikleri Urgandır Urgan                   (Selanik/Rumeli)
               •   Sabah Güvendesi                                       (Soma/Manisa)
               •   Kız Adın Hava mıdır                                   (Sivas)
               •   Dolana Ay Dolana                                      (Şanlıurfa)
               •   Ben Bir Geyik Gezer Gördüm                            (Trakya)




                                                       OKUMA METNİ






                                             GELENEKSEL TÜRK HALK MÜZİĞİ

                              Geleneksel Türk müziği, makam ve usul açısından köklü bir geleneğe bağlı ola-
                       rak gelişme göstermiş; Anadolu ve Rumeli coğrafyasında kültürel kaynaklardan besle-
                       nerek bugünkü şekline ulaşmıştır. Türk halk müziği türü; âşıklar, mahallî sanatçılar ve
                       kaynak kişiler sayesinde yüzyıllardır çalınıp söylenmiştir. Bu müzik türü; araştırmacıları,
                       derlemecileri ve icracıları aracılığıyla hem sözlü kültür ürünü olarak hem de yazılı ve
                       sesli kaynaklarla bugüne taşınmıştır.
                              Türk  Halk  Müziği Teori  ve  Uygulaması  dersi  kitaplarında  yer  alan  makamlar,
                       Türk halk ezgileri ve türkülerinde kimi zaman aynen kimi zaman da bazı seyir özellikleri
                       değiştirilerek  kullanılmıştır.  Kent  merkezlerine  yakın  yörelerden  derlenen  halk  ezgile-
                       rinde ve türkülerinde Türk müziği makamlarının dizi, seyir, geçki ve çeşnilerinin daha
                       belirgin bir biçimde kullanıldığı görülmektedir. Buna karşın kırsal kesimlere doğru köy,
                       kasaba gibi yörelerden derlenmiş ezgilerde Türk müziği makamlarının daha çok dörtlü
                       ve beşlilerinin yaygın olduğu dikkat çeker. Bu yörelerden derlenen eserlerde daha sade
                       ve çekirdek ezgi kalıplarının kullanılmış olduğu gözlenmektedir. Ayrıca bazı yörelerden
                       derlenen türkü ve ezgiler, Türk müziği makamlarının bazı karakteristik özelliklerini içer-
                       mekle beraber güçlü ve karar perdelerinde farklılıklar işitilir. Örneğin saba makamındaki
                       bir türkü, bu makamın karar perdesi olan dügâh perdesinde değil de makamın üçüncü
                       derecesi olan çargâh perdesinde bitirilmiş olabilir. Bununla beraber bazı uzun soluklu
                       halk ezgilerinde; halaylar, semahlar, barlar gibi bölümlü ezgilerde her bir bölümün başka
                       bir makamla ifade edildiği görülebilir. Örneğin “Gine Dertli Dertli İniliyorsun” veya “Sivas
                       Halayı” gibi eserlerde çeşitli makam dizileri hatta usul değişiklikleri görülmektedir. Bu tür-
                       den ezgi ve türküler; Türk halk müziğinin makam ve usul geleneğindeki çeşitlilik, renklilik
                       ve zenginliği ifade eder.

                                                        Fatma Reyhan ALTINAY tarafından bu kitap için yazılmıştır.















             106
   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112