Page 101 - BAĞLAMA 9
P. 101

Bağlamada Tavırlar







                                           NEŞET ERTAŞ (1938-2012)



                      Neşet  ERTAŞ,  1938  yılında  Kırşehir’e  bağlı
                   Çiçekdağı’nın  Kırtıllar  köyünde  doğdu.  Babası,  ünlü
                   bağlama sanatçısı Muharrem ERTAŞ’tır.

                      Müzik  hayatına,  küçük  bir  çocukken  babasının
                   yanında zil, cümbüş ve darbuka çalarak başladı. Küçük
                   yaşta  annesini  kaybeden  sanatçı  babasının  yeniden
                   evlenmesiyle  Yozgat’a  bağlı  Yerköy  ilçesine  yerleşti.
                   Burada keman ve bağlama çalmayı öğrendi. Yörede yapılan düğünlerde, babasının yanında
                   saz çaldı, türküler söyledi. Muzaffer SARISÖZEN’in Ankara Radyosunda yönettiği “Yurttan
                   Sesler” programında “Geleli Görmedim Ben Bu Cihana” adlı bozlağı solo çalıp okumasıyla
                   tüm  Türkiye  tarafından  tanındı.  TRT  Ankara  Radyosuna  iki  haftada  bir  “misafir  mahalli
                   sanatçı” olarak radyoya davet edildi ve solo bantlar yaptı. 1957’de babasının türküleriyle
                   ilk  kayıt  çalışmalarını  yaptı.  Kendisine  etkilendiği  kişilerin  kim  olduğu  sorulduğunda  onu
                   etkileyen tek kişinin babası olduğunu daima vurgulamıştır.

                      Türkiye’nin bütün şehirlerini, konser turneleri ve tek başına çıktığı organizasyonlar vesilesi
                   ile gezdi. Askerden döndükten sonra babasının karşı çıkmasına rağmen Leyla isminde bir
                   kızla evlendi. Babası ile düşünceleri ters düşünce artık türküler aracılığı ile onunla iletişime
                   geçti ve aralarında türkü atışmaları başladı. “Cahildim Dünyanın Rengine Kandım” türküsü,
                   bu dönemde yaşadığı yoğun duyguları anlatmaktadır. Yaşar Kemal, yazmış olduğu “İnce
                   Memed” romanını kendisine hediye ederek Neşet ERTAŞ’a “bozkırın tezenesi” diye hitap
                   etti. O günden sonra sevenleri, ona "bozkırın tezenesi" diye seslendi.
                      Sanatçı, 2009 yılında UNESCO Somut Olmayan Kültürel Mirasın Korunması Sözleşmesi
                   kapsamında Yaşayan İnsan Hazineleri Türkiye Ulusal Envanterine alındı. 25 Nisan 2011’de,
                   İTÜ tarafından kendisine “fahri doktora” ödülü verildi. Bağlama çalarken kullandığı tavır ve
                   yaktığı türküler konservatuvarlarda  ders olarak okutuldu. 25 Eylül 2012’de  İzmir’de vefat
                   etti. Hayatını anlatan pek çok belgesel çekildi, kitap yazıldı. Mezar taşında “Sakin ol ha,
                   insanoğlu! İncitme canı; her can bir kalp, Hakk’a bağlı. İncitme canı, incitme!” yazmaktadır.




                                               (Komisyonu tarafından düzenlenmiştir.)
























                                                                                                           99
   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105   106