Page 39 - Sosyal Bilimler Liseleri Oku-Yorum Yazı-Yorum Projesi Öğrenci Seçkisi
P. 39
DEMİR ALDIM CANIMDAN
Depremzede 11 şehre ithafen 11 kıta ile...
Sıfır dört on yedi
Yerden göğe, uğultu değildi.
Konuşuyor benimle, cevap beklemeden.
Yer de göğe eklenecek gibi!
Sıfır dört elli dokuz
Karanlık, ıssız, soğuk...
Arıyorum kalabalıkta bir tek annemi,
Kalabalık fakat yok soluk.
Sıfır altı yirmi yedi
Dedikleri gibiydi mahşer yeri.
Kalkıyor üstünden demir yüklü betonlar,
Tutamıyorum o soğuk elini.
Sıfır yedi on beş
Sokaklar dolu ama yanım boş.
Küs uyumuştuk seninle bir tanem,
Son kavgamız olmasın, öyle hoş.
Sıfır sekiz kırk altı
Su uzattılar, ellerim utandı.
Kurtulmak demek bu olamazdı.
Bedenim değil ruhum betonda kaldı!
Sıfır dokuz sıfır sıfır
Nefesime batıyor, üstündeki demirler.
Kulağımda çınlıyor çaresiz sesler,
Yığın altından beklenen sözler.
On bir yirmi iki
Çıkıyorsun o küçük, tozlu boşluktan,
Ağlama diyorlar, o iyi.
Sesini duymadan inanmam ki!
On bir elli yedi
Acı, kasvet kokan hastane kapısı,
Koridorda yatan cansız bedenleri...
Bıraktım ardımda, örtülü yüzleri.
On iki yirmi dört
Gidiyorsun bu sefer öpmeden beni.
Sabah olunca barışacaktık hani?
Üşüme annem, üstünü güzel ört.
37
