Page 20 - ESKRİM

Fransızlarda kılıç, şövalyeler için başlıca savaş silahı oldu. Fransızlar, ilk turnuvayı -şövalyeleri kılıç ve diğer
saldırı silahları ile donatarak- 1066 yılında düzenlediler.

Epe silahı, 14. yy.da savaşçıların kullandıkları zırhları parçalamak için yapıldı. Epe, uzun ve ağır olduğu için
-iki elle tutulur- düellolarda zırhları kesmek ve parçalamak için kullanılırdı. Epe, ağır olduğu için yerine İspanyolların
yaptığı rapiere denilen bir epe türü kullanılmaya başlandı (Görsel 1.7).

Kalkan ise sadece darbeleri savmak için kullanılmaz, aynı zamanda rakibe vurmak için de kullanılırdı. İki elle
kullanılan epelerin kabzaları özellikle uzun bırakılırdı. Karşılaşmalar çok sert geçtiğinden silahın kabzası rakibe vur-
mak için kullanıldığı gibi vücuda, kola ve bacağa da ağır darbeler indirilmeye çalışılırdı. Sonrasında mücadele yerde,
güreşircesine ve kamaların çatışmasıyla biterdi.

İtalyan hoca Fabri, (17. yy.) daha önce yapılmayan; ayakla hamle, boşaltma, karşı boşaltma, ikileme, siper
alma, karşılık verme ve zaman vuruşu tekniklerini getirerek eskrimin gelişmesinde önemli rol oynadı.

Aynı yıllarda, Fransa’da çok sayıda soylunun düellolarda hayatını kaybetmesi üzerine, ucu keskin olmayan
dört köşeli hafif bir silah yapıldı. 1653 yılında eskrim üstadı Besnard (Besnar) bu silahın ucuna batmaması için kanca
şeklinde bir düğme takıp adını "Fleuret (Flöre)" koydu. (Besnard, "Öğretim Metodu")

Daha sonraları, La Bossiere (La Boyzeyr) tarafından (18 yy.) icat edilen demir telden örülü maske sayesinde
sporcu, yüze ve başa gelecek vuruş ve darbelerden korundu. Eskrime, epe ve flöreden sonra kılıcı üçüncü bir silah
olarak kazandıran ise İspanyol eskrim hocası Guiseppe Radeli (Cüseppe Radel) oldu (1870). Ancak kılıcın asıl
gelişimi Macar hocalardan, Arlow’un (Arlov) 1902’deki ile Borsdy’nin (Borsdi) 1914’teki çalışmaları sayesinde oldu.

19.yy. sonlarında bir yarışma sporu haline gelen eskrim 1902’den itibaren İngiltere ve Fransa’da federasyonlar şek-
linde örgütlendi (Görsel 1.8).

Görsel 1.7Flöre

18