Page 397 - Türk Dili ve Edebiyatı 11 Beceri Temelli Etkinlik Kitabı

Ortaöğretim Genel Müdürlüğü TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 11 195

7.ÜNİTE > Tiyatro Kazanım A.3.9: Metinde millî, manevi ve evrensel değerler ile sosyal, siyasi, tarihî ve mitolojik ögeleri belirler.
Alan Becerileri: Okuma Becerisi Genel Beceriler: Eleştirel Düşünme Becerisi
Etkinlik İsmi Millî Değerleri Önemsiyorum 20 dk.
Amacı Millî ve manevi değerlerin önemini ifade edebilmek. Bireysel

Yönerge Aşağıdaki metni okuyunuz ve soruları cevaplayınız.
(Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)

Biz Sağsak
(…)
MEHMET — (Istırap içindedir) Zehra bacı! Ohh anam, ohh... Bacım şu mektubu okur musun bana,
zahmet olacak amma... Anamdan olmalı.

ZEHRA — Okurum ağam, niye zahmet olacakmış, nerede?
MEHMET — Yastığın altında... şurada, çekiver, hah o işte.
ZEHRA — Evet annenden geliyor, o yazdığımız mektuba karşılık olacak.
MEHMET— Bi okuyuver bacı.

ZEHRA — (Kâğıt hışırtısı) Oğlum Mehmet, evvelâ selâm ederim. Mektubunu yazan bacına da selam
ederim. Yattığın evde sana bakan doktor beye de selâm ederim. Oğlum Mehmet, muharebede yara-
landığını yazmışsın, ağrından sızından şikâyet eder olmuşsun. A oğul, ben seni savaşa yaralanasın
diye salmadım. Mektubunu okuyan Kadir ağanın karşısında yüzüm yere geçti. Başımı kaldıramadım.
Ben seni askere uğurlarken, Tanrı’nın verdiği can emanetini, vatanın uğruna adayasın istedim. Edir-
ne’yi düşmana vermişsiniz de sen yarandan berenden sızlanır olmuşsun! Edirne’nin acısını duymaz-
sın da kendi acını mı duyarsın oğul? Öyle yazmağa edep etmez misin?
MEHMET — (İçini çeker)

ZEHRA — Devam edeyim mi ağam?
MEHMET — Oku bacı, oku... Siz de dinleyin kardaşlar, ak saçlı anacığım benden, öz oğlundan utan-
mış! Ahh, ah. Beni rezil edip komuş… Yedi kat yerin dibine geçirmiş. Duydunuz, mu arkadaşlar,
Edirne’nin acısını duymazsın da kendi acından mı şikâyetlenirsin diyor. Doğru söylüyor be, doğru
söylüyor. (İçini çeker) Edirne’yi unuttuk, can derdine düştük. Aslında beni rezil eden anam değil, ben
kendi kendimi rezil etmişim de...

ZEHRA — Tasalanma ağam, tasalanma. Zaten ateş içindesin. Mehmet ağam, duyduğun acı, yalnız
yaralarının acısı mı? Edirne bu hâle düşmeseydi, bunca duyar mıydın bu sızıyı? İkisi karıştı birbirine,
iki acı.
MEHMET — (Bitkin) Bilmem, öyle mi bacı, doğruyu mu söylersin? Yoksa, yoksa beni teselli etmek
mi istersin? Off, off, küçücük kızsın ama aklın büyük.

ZEHRA — Aklım büyük mü bilmem ya, doğru söylerim ağam, çünkü yalnız sende görmedim bu
acıyı, hepiniz bütün ağalar, kendilerinden çok Edirne için kıvranırlar. Bak birkaç satır daha var, oku-
yayım dinle, “Oğlum Mehmet, evimin dayanağı, gönlümün muradı idin, utandırdın beni...
Edirne gitti diye duyduğum zaman oğul, sandım ki düşman senin üzerinden geçti. Çünkü Meh-
met’im sağken, dedim, düşman girebilmez Edirne’ye. İçime taş gibi bir ağırlık çöktü, gözyaşı döke-
medim, kalakaldım. Sonra dedim ki, Tanrı şehitlik nasip etmiş oğluma, şehit babasına kavuşmasını
nasip etmiş, kalk kadın, Yasin’ini oku! Sonra mektubun geldi... “Oğul mademki hayattasın, şükürler
olsun, duam ki, yaraların bir an önce şifa bulsun, yine askerin içine karış, Edirne’yi kurtarmadan
dönme kasabaya. Sana, ana nasihatim budur.” Bu kadar, cevap verelim mi Mehmet ağa?
MEHMET — (Bitkin) Ne cevabı be bacım ne cevabı?
ZEHRA — (Düşünceli) Doğru cevabı yok bunun... Belki de var. Var; Edirne’nin kurtuluşu, bu müjde.

395