Page 16 - Türk Dili ve Edebiyatı 9 | Çalışma Defteri 5

Açık Uçlu Sorular I

YABAN
(…)
Buraya geldiğimin bilmem kaçıncı haftası idi. Mehmet Ali'ye sordum:
– Kadınlarınız niçin yalnız benden kaçıyorlar?
– Yabansınız da ondan, beyim.
Bu yaban lafı, beni, önce çok kızdırdı. Fakat, sonra anladım ki, Anadolu'lular, Anadolu köylüleri tıpkı eski Yunanlıların
kendilerinden başkasına barbar lakabını vermesi gibi her yabancıya yaban diyorlar.
Bir gün... bir gün, onlara, ispat edebilecek miyim ki, ben bir yaban değilim? Benim damarlarımdaki kan onların damar-
larında işleyen kandır. Aynı dili söylemekteyiz. Aynı tarihi ve coğrafi yollardan, hep birlikte gelmişizdir. İspat edebilecek
miyim ki, aynı Allah'ın kuluyuz! Aynı siyasi mukadderat, aynı sosyal bağlar, bizi kardeşlik, evlatlık, analık babalık üstünde
bir yakınlıkla birbirimize bağlamıştır.
(…)
Geçen gün, Zeynep Kadını, sokak kapısının önünde benden yakınırken yakalamıyayım mı? Ben, onun bütün işlerini ka-
rıştırmışım. Salih Ağa ile aralarını bozmuşum. Zaten yanlarına geldiğim günden beri evlerinin beti bereketi kalmamış.
Mehmet Ali askere gitmiş. Başlarına bu arazi davası çıkmış. İsmail şımarmış, kimseyi dinlemez olmuş.
Ben bunları işitmezlikten geldim. Kapıdan çıkmak üzere iken ayaklarımın ucuna basarak ters yüzü odama döndüm. Şimdi
başım iki ellerimin arasında düşünüyorum:
Onlar gibi olmak, onlar gibi giyinmek, onlar gibi yiyip içmek, onlar gibi oturup kalkmak, onların diliyle konuşmak...
Haydi bunların hepsini yapayım. Fakat, onlar gibi nasıl düşünebilirim? Nasıl onlar gibi hissedebilirim?
Odamı dolduran bütün bu kitapları yakmak... Bu resimleri, bu levhaları ayaklarımın altına alıp ezmek. Neye yarar? Hepsi
benim içime girdiler. Bende, silinmez, kaçınılmaz, yıkanıp temizlenmez izlerini bıraktılar. Benim iç duvarlarım, bütün bu
yabancı nakışlar, çizgiler, işaretler, renkler ve hiyerogliflerle doludur. Dış cephem değişmiş neye yarar? Ben, asıl ben, bu
toprağın malı olmayan ve hepsi dışarıdan gelen maddeler ve unsurlarla yoğrula yoğrula adeta sınai, adeta kimyevi bir
şey halini almışım.
(…)
Bunun sebebi, Türk aydını gene, sensin! Bu viran ülke ve bu yoksul insan kitlesi için ne yaptın? Yıllarca onun kanını
emdikten ve onu bir posa hâlinde katı toprak üstüne attıktan sonra, şimdi de gelip ondan tiksinmek hakkını kendinde
buluyorsun. Anadolu halkının bir ruhu vardı; nüfuz edemedin. Bir kafası vardı; aydınlatamadın. Bir vücudu vardı; bes-
leyemedin. Üstünde yaşadığı bir toprak vardı; işletemedin. Onu, hayvani duyguların, cehaletin, yoksulluğun ve kıtlığın
elinde bıraktın. O, katı toprakla kuru göğün arasında bir yabanî ot gibi bitti. Şimdi elinde orak, buraya hasada gelmişsin!
Ne ektin ki, ne biçeceksin?.. Bu ısırganları, bu kuru dikenleri mi?
Tabii ayaklarına batacak. İşte, her yanın yarılmış bir halde kanıyor ve sen, acıdan yüzünü buruşturuyorsun. Öfkeden
yumruklarını sıkıyorsun. Sana ıstırap veren bu şey, senin kendi eserindir, senin kendi eserindir.
(…)
Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Yaban

1. Metindeki çatışmayı verilen bölümlerden hareketle belirleyiniz.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......................
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......................

2. Metinde hangi bakış açısı kullanılmıştır? Romanda bu bakış açısının kullanılmasının gerçeklik bağlamında önemini
belirtiniz.
........………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..........................

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......................
3. Metinde kullanılan roman anlatım tekniklerini belirleyiniz.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......................
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......................

ORTAÖĞRETİM 16 TDE-9
GENEL MÜDÜRLÜĞÜ