Page 15 - Coğrafya 11 | 2.Ünite
P. 15

BEŞERÎ SİSTEMLER

                2. Türkiye’de Kırsal Yerleşme Tipleri

               Kırsal yerleşme; insanların geçimlerini  genellikle tarım, hayvancılık, ormancılık, balıkçılıktan sağladığı ve
            nüfus miktarı az olan yerleşme çeşididir. Bu tür yerleşmelerde az da olsa madencilik ve turizm faaliyetleri de
            yapılabilmektedir. Kırsal yerleşmelerin belirlenmesinde kullanılan nüfus ölçütü ülkeden ülkeye değişmekte-
            dir. Ülkemizde kırsal yerleşmeler; genelde kasaba, köy ve köyden küçük kırsal yerleşmelerden oluşmaktadır.
               Türkiye’de kırsal yerleşmelerin bir kısmı sürekli, bir kısmı da geçicidir. Kasaba, köy, çiftlik, di van, mahalle
            ve mezra sürekli; yayla, ağıl, kom, oba, dam ve dal-
            yan ise geçici yerleşmelere örnek verilebilir.
               Türkiye’de kır yerleşmeleri toplu, dağınık ve gev-
            şek yerleşme dokusuna sahiptir. Kırsal yerleşme bi-
            riminin toplu, dağınık ya da gevşek dokulu olmasın-
            da daha çok iklim, yeryüzü şekilleri, su kaynakları,
            ekonomik faaliyet tipi ve güvenlik gibi faktörler etkili
            olmuştur. Dağınık dokulu yerleşmelerde evlerin ko-
            num  olarak  bir birine  uzak  olması  dikkat  çeken  bir
            özelliktir.  Arazinin  engebeli,  su  kaynaklarının  fazla
            ve tarım alanlarının parçalı ol duğu yerlerde görülen
            bu tür yerleşmeler, ülkemiz de Kuzey Anadolu Dağ-
            ları’nın kuzey yamaçlarında yaygın olarak görülmek-
            tedir (Görsel 2.24.).                              Görsel 2.24: Dağınık dokulu yerleşme




                                                                  Engebenin az ve su kaynaklarının yetersiz olduğu
                                                                yerlerde  evlerin  birbirine  yakın  konumlandırılma-
                                                                sıyla  toplu  dokulu  yerleşmeler  oluşmuştur.  Evlerin
                                                                genel likle su kuyusu, çeşme ya da dinî yapıların et-
                                                                rafında  bulunduğu  bu  tür  yerleşmeler,  ülkemizde
                                                                denizden  uzak  iç  kesimlerde  daha  yaygındır  (Gör-
                                                                sel  2.25.).  Türkiye’deki  kırsal  yerleşmelerin  çoğun-
                                                                luğunun toplu yerleşme şeklinde olduğunu görmek
                                                                mümkündür.


            Görsel 2.25: Toplu dokulu bir yerleşme

               Doğal ve beşerî çevre etmenlerine bağlı olarak oluşan kırsal yerleşmeler, belirli bir plan dâhilinde şekillen-
            miştir. Yol ya da akarsu kenarlarında konumlandırılan meskenler çizgisel planlı yerleşmeleri oluşturur. Enge-
            benin az olduğu alanlarda ise meskenlerin bir meydanın etrafında toplanmasıyla dairesel planlı yerleşmeler
            oluşmuştur. Genellikle meskenlerin yolların etrafında ve değişik doğrultularda konumlan dırılmasıyla ışınsal
            planlı yerleşmeler, yerleşme çekirdeklerinin birbiri-
            ne yakın ve düzen siz konumlandırılması sonucu da
            küme planlı yerleşme oluş muştur.

               •  Kasaba
               Nüfusu, fiziksel özellikleri, işlevleri ve yaşam ko-
            şulları bakımından köy ile şehir arasında geçiş özel-
            liği göste ren yerleşmedir (Görsel 2.26.). Genel olarak
            nüfu su 2000 ile 10 000 arasında olan yerleşmelerdir.
            Ekonomik faaliyetlerin tarım ve hayvancılığa dayan-
            dığı kasabalarda küçük çaplı ticari faa liyetlerin yanı
            sıra küçük atölyeler ile belediye hiz metleri de bulun-
            maktadır.
                                                               Görsel 2.26: Şirince kasabası (İzmir)

       70
   10   11   12   13   14   15   16   17   18