Page 80 - SANAT ESERLERİ ANALİZİ 12

Görsel 2.32
“Aziz Pietro Kilisesi”, 1502,
Donato Bramante,
Roma

2.2.1. Rönesans Dönemi Sanatı ve Üslup Özellikleri

Mimari
• Rönesans’ın mimarlıktaki ülküsü, merkezî plan şemasını
geliştirmektir. Bu amaç mimarlığı, antikiteden farklı kılan en
önemli özelliğidir.

• Yalın, kütlesel ve anıtsal görünüm egemendir.
• Kaba yontu veya perdahlı düz yüzeylerden oluşan cepheler-
deki mimari unsurlar simetrik ve dengelidir (Görsel 2.31).
• Yunan ve Roma yapılarının kubbe, kemer, sütun, sütun baş-
lıkları, alınlıklar, silmeler ve süsleme gibi unsurlarına yeni bir
yorum katılarak bunlar dinî ve sivil mimaride kullanılmıştır.

• Yapının ana malzemesinde taş kullanılırken yükseltilmiş kub-
belerde tuğla, sütunlarda ve süslemede mermer kullanılmıştır.

• Örtü sistemi olarak kubbe ve tonoz kullanılmıştır (Görsel 2.32).
• Yapıların girişinde sütun dizileri, pencerelerde iç içe açılan
kemerler, kubbelerde ise yüksek kaburgalarla derinlik etkisi
verilmeye çalışılmıştır.

• Yapıların saçakları, zengin bir biçimde Roma Dönemi unsur-
ları ile bezelidir.
• Dönemin en önemli mimarları; Filippo Brunelleschi, Donato
Bramante’dir [(Donato Bıramente), (1444-1514)], Leon Ba-
tista Alberti [(Leon Batista Alberti), (1404-1472)] ve Lorenzo
Ghiberti’dir [(Lorenzo Ciberti), (1378-1455)].

SANAT ESERLERİ ANALİZİ 77