Page 150 - GENEL SANAT TARİHİ 9
P. 150

GENEL SANAT TARİHİ

                                                                 Japonlar    bu   seramikleri,   ölen
                                                                 hükümdarlarının     höyük    olarak
                                                                 tanımlayabileceğimiz    mezarlarına
                                                                 hediye olarak koymuşlardır. Milattan
                                                                 sonraki   Japon    Dönemi,   Asuka
                                                                 (Yamato)   Dönemi    (552-645)   ile
                                                                 başlamaktadır.  Özellikle  Japonya’nın
                                                                 güney     bölgelerinde    güçlenen
                                                                 Yamatolar ülkeyi birleştirme amacıyla
                                                                 çalışmalar yapmışlardır.
                                                                 Bu dönemde Japon kültürü Budizm’le
                                                                 tanışmış ve Çin kültürünün etkisi altına
                                                                 girmiştir.  Bu  yeni  etkilerle  birlikte
                                                                 büyük  Budist  tapınakları  yapılmaya
                                                                 başlanmış,  içleri  tanrı  heykelleri  ve
                                                                 duvar resimleri ile donatılmıştır (Görsel
                                                                 6.15).  Nara  Dönemi’nde  (710-794)
          Görsel 6.15: Japon Budist Tapınağı, Höryü-ji, Japonya  Budist etkiler daha da artmış Japonlar
                                                                 tarafından  özümsenmiştir.  Budizm’e
          ait dinî kitaplar çoğaltılmış ‘‘emaki’’ adı verilen boyalı el kaydırma resimleri ile süslenmiştir. Heiyan
          Dönemi’nde (794-1185) Budist toplulukların etkisi ile büyük tapınaklar yapılmış, tapınak duvarlarına
          ‘‘mandala’’ adı verilen dinî içerikli resimler asılmış ve yine ‘‘raigozu’’ adında yeni resim teknikleri oluşmaya
          başlamıştır. Bu resimler, Japon resminde önemli bir yeri olan Yamato-e resimlerinin arkaik örnekleri
                                                                 olarak   tanımlanmıştır.   Yamato-e
                                                                 resimleri,  Çin  etkilerinden  sıyrılma
                                                                 çabalarını yansıtan Japon sanatının öz
                                                                 resimleri  olarak  değerlendirilmektedir
                                                                 (Görsel 6.16).

                                                                 Kamakura    Dönemi’nde    (1185-1333)
                                                                 Japon sanatına gerçekçi tarzda yapılmış
                                                                 heykel,  resim  ve  portre  çalışmaları
                                                                 girmiştir.  Aşikaga  ya  da  Muromaçi
                                                                 Dönemi’nde  (1333-1573)  Çin  etkileri
                                                                 yeniden canlanmış ve bu bağlamda yeni
                                                                 tapınaklar yapılmıştır. Bu dönemde çok
                                                                 renkli emaki resimler terk edilmiş ve Çin
          Görsel 6.16: Japon Yamato-e Resim, Heiyan Dönemi, Tokyo   kökenli tek renkli mürekkeple yapılmış
                                                                 manzara resimleri yaygınlık kazanmıştır.
          Momoyama Dönemi (1573-1615) gösterişli, büyük boyutlu yapılar ve bu yapıların duvar ile kapılarına
          yapılmış  yine  gösterişli  renkli  resimleri  ile  ön  plana  çıkmaktadır.  Edo  ya  da  Tokugawa  Dönemi
          (1615-1867) sanat açısından oldukça karmaşık bir dönemdir. Bu dönemde Japon toplumu üzerinde
          Budizm’le  birlikte  Konfüçyüs  ve  Şinto  dininin  etkisi  gözlemlenmiş,  büyük  boyutlu  yapıların  ve
          resimlerin oranında artış olmuştur. Eski geleneklerin, Yamato-e geleneğinin, Çin ve Batı etkilerinin
          görüldüğü bir sanat ortamı oluşmuştur. Bu çoklu sanat anlayışından Ukiyo-e olarak adlandırılan,
          dinin  etkisinden  sıyrılmayı  amaçlayan  sanat  anlayışı  sivrilmiş;  resimlerin  konusunu  artık  güzel
          kadınlar,  tiyatro,  sumo  güreşleri,  doğa  ve  manzara  resimleri  oluşturmuştur.  XVII.  yüzyılda
          Japonya’da porselen üretimi başlamış ve Batı’ya ihraç edilmiştir. XIX. yüzyılla birlikte Batı ile siyasi
          ve ticari ilişkiler sıklaşmış, bunun neticesinde modernleşmeye karşı istek artmış ve Batı etkili Japon
          sanatı yayılmıştır.

          148
   145   146   147   148   149   150   151   152   153   154   155