Page 226 - ÇALGI TOPLULUKLARI (BATI MÜZİĞİ) 12

PYOTR ILYIÇ TCHAIKOVSKY Almanya’da eğitim görmüş bir besteci olmasına rağmen Rus folklorik
(1840-1893) kaynaklarını kullanmıştır. Fransız, İtalyan ve Alman müzik geleneğini
bütünleştirmesiyle kendinden sonraki kuşaklara örnek olmuştur.

Başlıca Eserleri Fındıkkıran balesi, Kuğu Gölü balesi, İtalyan Kapriçyosu, Yaylı Çalgılar
serenadı, Piyano Konçertosu No.1 ve No. 2…

SERGEI PROKOFIEV Sovyet bestecileri için en büyük etki kaynağı olmuştur. Yalın ve melodik 4.3. ÇAĞDAŞ DÖNEM ESERLERİ
(1891-1953) müzik yanlısı bir bestecidir. Eserlerinde kara mizahın iğneleyici ögelerin-
den, aşırı romantizme kadar geniş bir yelpaze görülmektedir. SESLENDİRME

Başlıca Eserleri Soytarı balesi, İbrani Temaları Üstüne Uvertür, Savaş ve Barış operası,
Senfonik Şarkı Peter ve Kurt...
HAZIRLIK SORULARI
BELA BARTOK 20. yüzyılın en parlak bestecilerinden biridir. Halk ezgi ve ritimlerini ken-
(1881-1945) dine özgü bir müzik dokusu içinde birleştirmiştir. Uyumsuz armonileri, Sosyolojik ve felsefi temele dayalı olan Çağdaş Dönem
aksak ritimleri ve pentatonik aralığa dayalı melodileri ile çağdaş müziğe akımlarından etkilenen hangi bestecinin eserlerini ses-
zengin bir dağarcık kazandırmıştır. lendirmeyi tercih ederdiniz? Neden?

Başlıca Eserleri Mavi Sakalın Şatosu operası, Tahta Prens balesi, piyano ve orkestra için
Rapsodi, Dans Süiti, 20 Macar halk şarkısı, Orkestra İçin Beş Portre…

1.
Aşağıda verilen görselleri ve eser isimlerini inceleyiniz, hangi besteciye ait olduğu-
nu boş bırakılan yerlere yazınız.

4.3.1. ÇAĞDAŞ DÖNEM ESERLERİ

Rönesans’tan itibaren gelişmeye devam eden tonalite kavramının 8 notalık dizi içindeki kullanımı, 20.
yüzyıl başındaki bestecilere yetersiz gelmiştir. Besteciler daha özgür olmayı, belli bir tona bağlı kalmaktan
kurtulmayı istemiştir. Liszt, Mahler, Strauss gibi besteciler eserleriyle bu özgürlüğü hazırlamıştır. Belli bir
ton yerine sık sık değişen tonaliteler kullanılmıştır. 8 sese bağlı kalmak yerine kromatik dizideki 12 sesin
eşit değerde kullanılması, sonraki bestecilerin yolunu açmıştır. Atonalite, tonsuzluk olarak düşünülmemeli;
“belli bir tona bağlı olmayış” ya da “birden çok tonun kullanılması” şeklinde düşünülmelidir.

1935, Berg’in Keman Konçertosu
1936, Bartok’tan telli çalgılar için müzik
Başlıca Eserleri Başlıca Eserleri Başlıca Eserleri 1911, Strauss’un Rosenkavalier’ı (Rozınkavaliır) 1944, Cage’in (Keyç)
1913, Stravinski’nin Sacre’sı (Sakra) Hazırlanmış Piyano’su
1. Senfoni, 3. Piyano Konçertosu, Pathetic (Patetik) Senfoni, 1955, Boulez’in
1902, Debussy’nin Parléas’ı (Parleas) 1922 Schoenberg’ten Op. 25 (Bouliz) Marteau’su
5. Senfoni, Peter ve Kurt, Uyuyan Güzel balesi, 1905, Strauss’un Salome’si 1923, Bartok’un Dans Süiti (Mardo)

Vals No. 2, Romeo ve Juliet, Kuğu Gölü balesi, 1907, Schoenberg’in Op. 10’u 1925, Berg’in Wozzeck’i (Vazzek)

Burun operası... İskit Süiti... Fındıkkıran balesi... 1928, Weill’in (Vael) Üç Kuruşluk operası

1750 1900 1910 1920 1930 1955

Tablo 4.1: Çağdaş Dönem besteci ve eserleri kronolojisi

224 225