Page 223 - ÇALGI EĞİTİMİ BAĞLAMA 9

od : Ateş.
oturak âlemi : Oyun ve müziğin, toplantının temelini oluşturduğu, içkili eğlence.

padok : Batı Afrika'da ve Güney Asya'da yetişen, göbek odunlu ağaçlar türünden bir ağaç.
partisyon : Oda müziği topluluğu, koro, bando gibi topluluklar için yazılan eserlerin bir bütün
hâlinde görülmesini sağlayan nota.

sağalmak : İyileşmek.
selbes : Serbest.
semah : Alevi-Bektaşi topluluklarının inanç kültürleri içinde yer alan âyin-i cemin bir bölümünde
yapılan dinsel nitelikli dans ve buna eşlik eden sözlü ezgi.
semai : Âşıkların, yüksek zümre şairlerinin dil, üslup ve şiir biçimlerine öykünerek meydana
getirdikleri, her dizinin on altılı hece ölçüsüyle veya aruzun mefâîlün mefâîlün
mefâîlün mefâîlün kalıbıyla yazdıkları şiir türü.
setar : Uzun boyunlu, orijinal olarak üç metal telli (Modern versiyonu dört tellidir.) işaret
parmağıyla, bazen de metal tırnak parçası ile çalınan bir çalgı.
setre : Çuha kumaş.
sıra gecesi : Güneydoğu Anadolu'da genellikle kış gecelerinde her hafta bir kişinin evinde olmak
üzere yapılan sazlı sözlü eğlence.
sipsi : Asıl gövdesi 15-20 cm uzunluğunda ince su kamışından yapılan kamışlı üflemeli
halk çalgısı.
sitemkâr : Sitem eden.
siyec : Yapraksız, meyvesiz ağaç.
şelpe : Bağlamayı tezene yerine elle çalma tekniği.
şive : Bir dilin konuşulduğu sınırlar içinde bölgelere ve değişik kültür düzeylerine göre
söyleyiş özelliği. Bir dilin izlenebilen tarihî dönemlerinde ayrılmış kolu.

tambur : Türk halk müziğinde kullanılan, cura, bulgari, çöğür, bağlama gibi telli ve çalgıçla
çalınan çalgıların genel adı.
tambura : Bağlama ailesinin veya bağlama tipli çalgıların en yaygın olanlarından, telli-
tezeneli halk çalgısı.
tor : Tuzak, sık gözlü balık ağı.
trompet : Bir ağızlık ve kendi üstüne kıvrılmış silindir bir borudan oluşan bakır, nefesli çalgı.

ut : Klasik Türk müziği araçlarından, iri karınlı, kirişli, mızrapla çalınan bir çalgı.

vengi : Venge/koyu kızıl kahverengi Afrika kökenli bir sert ağaç.

yalap yalap : 1. Parıl parıl parıldayarak.
2. Gürül gürül.

zar : İnleme, ağlama.
zemheri : Kışın en şiddetli zamanı, kara kış.

221