Page 221 - ÇALGI EĞİTİMİ BAĞLAMA 9
P. 221

TERİMLER SÖZLÜĞÜ




              abey            : Ağabey.
              ağız             : 1.(Dil bilimi) Aynı dil içinde ses, şekil, söz dizimi ve anlamca farklılıklar göstereilen,
                           belli yerleşim bölgelerine veya sınıflara özgü olan konuşma dili.
                           2.(Müzik) Bir müzik kültürü içinde yer alan, yörelere ve bazı karakteristik özelliklere
                            göre değişik türde söyleme tarzı.
              akort            : Bir çalgıda doğru ses vermesi için yapılan ayar, düzen. Daha çok telli çalgılarda tellerin
                            birbiriyle uyumu.



              bağlantı       : Bir şarkıda her kıtadan sonra tekrarlanan ve bestesi değişmeyen parça. Sözlü
                           ezgilerin ana bentleri dışında kalan, kısa veya uzun söz kalıplarından oluşan güfte
                           bölümü.
              bam teli       : Telli çalgılarda, ağırlıklı olarak bağlamada diğer kalın tellere oranla daha pest ses
                           veren tel.
              barana         : Balıkesir'in Dursunbey ilçesinde yapılan eğlenceli sohbet toplantıları.
              bend olmak : Bağlanmak.
              bendir          : Vurmalı çalgı aleti.
              bozlak       : Serbest tartımlı bir ezgi türü. Daha çok Orta Anadolu’da yaygınsa da Güney Anadolu’da,
                            ayrıca Kahramanmaraş’taki Türkmenler arasında da farklı bir isimle karşılaşılan
                           ezgi türü.
              bozuk          : Bağlamaya benzer çalgılardan birine verilen isim.
              burgu           : Telli çalgılarda düzen vermeyi sağlayan ve üzerine tel sarılan mandal.



              cefakâr        : Cefa çeken.
              cura        : Mızrap ile çalınan iki veya üç teli olan halk sazı. Bağlama ailesinin en küçük boyutlu
                           çalgısı.
              çöğür           : İri gövdeli, kısa saplı bir tür halk sazı. Bağlama/tambura tipli telli, mızraplı çalgı.



              darı        : 1. Buğdaygillerden, tohumları buğday gibi besin olarak da kullanılabilen, kuraklığa
                           dayanıklı bir bitki. 2. Mısır.
              dermek        : Koparıp ya da seçip bir araya getirmek, toplamak.
              deyiş            : Âşık edebiyatında ve müziğinde çeşitli konuları ele alan şiirlere verilen genel isim.
              dudu            : Halk arasında bir kuşa verilen ad.
              dutar            : İran ve Orta Asya'nın birçok yerinde kullanılan iki telli çalgı.
              düzen          : Daha çok telli çalgılarda tellerin birbiriyle uyumu.



              eda         : İşve, naz, davranış, tavır.
              efkâr            : Sıkıntı, üzüntü.
              eşik         : Telli çalgılarda, gövdenin üzerinde yer alan ve üzerine telin bindiği köprü.



              ferman         : Buyruk, emir.






                                                                                                      219
   216   217   218   219   220   221   222   223   224   225   226