Page 19 - 3 Adım TYT Biyoloji

BİYOLOJİ TYT 3.

Canlıların Ortak Özellikleri ADIM
İnorganik Bileşikler

1. Canlıların ortak özelliklerinin yer aldığı bazı örnekler şöyledir: 3. Aşağıdaki tabloda bazı minerallerin temel görevi gösterilmiştir.
• Kurak ortamda yaşayan kaktüslerin yaprakları diken şek-
lindedir.
• Tatlı suda yaşayan paramesyum, kontraktil kofulları saye-
sinde hücre içine giren fazla suyu atar.
• Deniz yıldızından kopan parçalar yeni deniz yıldızlarını
meydana getirir.
• İnsanlar soluk verme ile akciğerlerden CO ve su buharı
2
atar.

Buna göre aşağıdaki ortak özelliklerden hangisine örnek
verilmemiştir?
Buna göre hangi mineralin görevi yanlış verilmiştir?
A) Canlıların nesillerini devam ettirmeleri
A) İyot
B) Atık maddeleri vücuttan uzaklaştırmaları
B) Demir
C) Çevrelerindeki koşullara uyum sağlamaları
C) Potasyum
D) Bulundukları ortamdaki etkenler ile durum değiştirmeleri
D) Magnezyum
E) İç ortamlarını kararlı tutmaları
E) Çinko

2. En ilkel canlılardan en gelişmiş canlılara kadar ortak özellikler
bulunmaktadır. Bu ortak özelliklerden bazıları aşağıda veril-
4. İnsanda ideal kan pH değeri 7.35-7.45 aralığıdır. pH 6.8’e
miştir.
kadar inmesi asidoza, 7.8’e kadar çıkması ise alkaloza neden
olur. Kan pH’ının bu aralığın dışına çıkması insanın ölümüne
neden olur.

Buna göre,
Buna göre,
I. uzun süre susuz kalınması
I. develerin kirpiklerinin uzun olması
II. kasların oksijen yetersizliğine bağlı fermentasyona geçmesi
II. insan göz bebeğinin ışıkta küçülmesi
III. soluk verme ile karbondioksit atılımının yüksek olması
III. elma ağacının sonbaharda yaprak dökmesi
olaylarından hangileri alkaloz duruma gelmiş kanın
IV. küstüm otuna dokunulduğunda yapraklarını kapatması
normale dönmesine yardımcı olur?
V. öglenanın suda çözünmüş oksijeni hücre zarından
osmozla sitoplazmaya alması A) Yalnız II
B) Yalnız III
verilen örneklerin ortak özellikler ile eşleştirilmesi hangi-
sinde yanlış verilmiştir? C) I ve II
A) I-Adaptasyon B) II-Hareket C) III-Boşaltım D) I ve III
D) IV-Uyarıcılara karşı tepki E) V-Solunum E) I, II ve III

17