Page 461 - Türk Dili ve Edebiyatı - 10 | Beceri Temelli

Ortaöğretim Genel Müdürlüğü TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 10 224

6.ÜNİTE > Tiyatro Kazanım A.3.3: Metnin tema ve konusunu belirler.
Alan Becerileri: Okuma Becerisi Genel Beceriler: Eleştirel Düşünme Becerisi
Etkinlik İsmi Yorumla ve Anlat 30 dk.
Amacı Metnin konusunu ve metindeki hâkim duyguları yorumlayıp ifade edebilmek. Bireysel

Yönerge Aşağıdaki metni okuyunuz ve soruları cevaplayınız.
(Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)

Yıldızlara Bakmak
(…)
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Fakat azizim, sizi içeriye alamam; çok geç! Rasathaneyi gezmek istiyor-
sanız gündüz gelin. Aslında, öğretmenleriyle toplu hâlde gelen öğrencilere açıktır burası
YOLCU — Sayın ki ben de bir öğrenciyim, öğrenmek istiyorum, öğrenmek zorundayım. Fakat başka
zaman vaktim yok; geri çevirmeyin beni; yıldızları hemen şimdi görmek istiyorum.
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Yıldızlar rasathaneden görülmez.
YOLCU — Bense en iyi buradan görülür sanıyordum. Öğrenmeye geldim, acaba…
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — (Sözünü keser) Gecenin bu saatinde artık hiçbir şey öğrenemezsiniz.
YOLCU — Öğrenmenin de saati mi var?
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Var ya! Her şeyin bir öğrenme zamanı var. Bazı şeyler gün doğarken
öğrenilir; bazı şeyler de öğlen saatlerinde. Sonra her şeyin bir öğrenme yeri var. Yalnızlıkları öğren-
mek için soğuk, taş odalarda gece yarılarını beklemek gerekir. Dereleri, gölleri bahar şafaklarında
kırlarda; denizleri, çölleri yaz ayları kızgın öğle üzerleri evlerde, basık odalarda öğrenirsiniz. Ayrı
şeyler bunlar. Mesela sokakları öğrenmek için…
(…)
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Demek yıldızları görmüyorsunuz?
YOLCU — Görmüyorum. Çok şeyi görüyorum, gözlerim sağlam, ama yıldızlara bakıyorum, onları
görmüyorum. Göz doktorlarına gittim faydasız.
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Doktor işi değil bu.
YOLCU — Sinir doktorlarına da gittim.
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Doktor işi değil bu!
YOLCU — Şimdi size geldim.
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Benim işim de değil bu!
(…)
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Fakat… Sizi bir noktada teselli edebilirim. (Durur, içini çeker) Üzülme-
yin, bir siz değilsiniz yıldızları görmeyen. Şaşacaksınız ama artık ben de görmüyorum.
YOLCU — Siz de mi? Nasıl olur? Bir rasathane müdürü!
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — (Hemen) Yoo, yanlış anlamayın! Rasathane müdürü olarak görüyorum
da, insan olarak çoktandır göremiyorum.
YOLCU — Peki, bu sizi hiç telaşlandırmıyor mu?
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — (Rahat) Hayır! Çünkü benim durumum sizinkinden farklı. İnsan yıl-
dızları ne zaman görmez, biliyor musunuz?
YOLCU — Ne zaman görmez?
GÖZLEMEVİ MÜDÜRÜ — Ya hiç bakmamışsa, ya da çok bakmışsa! Ya açlığındandır görmeyişi, ya
da artık doymuş, kanıksamış olmasından!
(…)
YOLCU — Çocukluğumda babamın eline bakıyordum. Gençliğimde uzun bir zaman, bu sefer anne
eline baktım. Yoksulluktan başka bir şey görmedim. Elim ekmek tutunca da, önümdeki işime, yani
hep kendi ellerime baktım.

459