Page 403 - Türk Dili ve Edebiyatı 11 Beceri Temelli Etkinlik Kitabı

Ortaöğretim Genel Müdürlüğü TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 11 198

7.ÜNİTE > Tiyatro Kazanım A.3.11: Metni yorumlar.
Alan Becerileri: Okuma Becerisi Genel Beceriler: Eleştirel Düşünme Becerisi
Etkinlik İsmi Kültür ve Yorum 25 dk.
Amacı Okurun metni değerlendirirken kültürel birikiminin yoruma etkisini açıklayabilmek. Bireysel

Yönerge Aşağıdaki metni okuyunuz ve soruları cevaplayınız.
(Metin, aslına sadık kalınarak alınmıştır.)

Gılgameş (Tanrılar ve İnsanlar)
UTNAPİŞTİM’İN KARISI — Hâlâ uyuyor, bugün yedinci gün...
UTNAPİŞTİM — (Belirsiz bir sıkıntı ile) Uyanacak, uyanacak artık karıcığım ama...
UTNAPİŞTİM’İN KARISI — (Biraz sert) Niçin ona apaçık söylemedin gerçeği?
UTNAPİŞTİM — (Üzgün) Bazı gerçekler var ki karıcığım, sırf başkaları tarafından bulunmuş olduk-
ları için inandırıcı değillerdir. (Filozofça ve biraz da babacan) Ancak insan kafasını çarpıp kırdıktan
sonra taşın sert olduğuna inanır.
UTNAPİŞTİM’İN KARISI — Ama uyanışı pek acı olmayacak mı Utnapiştim?
UTNAPİŞTİM — (Filozofça) Bütün uyanışlar biraz acıdır karıcığım, hele düşlere kanıksanmamışsa.
UTNAPİŞTİM’İN KARISI — Nasıl konuşacaksın onunla?
UTNAPİŞTİM — (Sinirli) Bilmiyorum. (Kendini toparlamış) Bilmiyorum. (Üzgün) Zavallı çocuk, o
kadar da çok şeyler umuyor ki...
UTNAPİŞTİM’İN KARISI — Bütün insanlar böyle midir Utnapiştim?
UTNAPİŞTİM — (Filozofça) Hayır, bazıları... Tanrıların özene bezene yarattıkları... (Yerinden kalkıp
biraz daha öteye geçip oturur, ipini ilmikler.) Dünyamızın tarihi o kadar yeni, o kadar heyecansız ki
karıcığım, zaman zaman Gılgameş gibiler de gelip geçmeseler ne olur bilmem. İnsanların geleceği
için her kuşakta bir Gılgameş’in yetişmesi gerek karıcığım. Bir Gılgameş gelmeli ki atalardan kalma
o eski boş inançlar yıkılmalı, ilerlemeyi köstekleyen zincirler kırılmalı, insanlar bulduklarıyla ye-
tinemez olmalı ve o büyük, o korkunç karanlıklara atılabilecek gücü bulmalı... (Yeniden çalışmaya
koyulur.)
(…)
URŞUNABİ — (Birdenbire heyecanlanmış) Hah, işte o da uyanmış geliyor. (Mağaranın önünde
Gılgameş görünür, şaşkındır, çok parlak bir ışıktan gözleri kamaşırcasına çevresini süzer, arkasında
Utnapiştim’in karısı vardır. Acılı bakışlarla Gılgameş’i kollamaktadır.)
(…)
(Gılgameş yedi gündür uyuduğuna inanmıştır, devrilircesine yere çöker başını avuçları arasına alır ve ağlar.)
UTNAPİŞTİM — (Gılgameş’in saçlarını okşayarak) Ağla Gılgameş, ağla! Ah bu insan gözyaşları!.. Ne
kadar da sıcak işte seni Tanrılardan ayıran bir ayrım daha.
GILGAMEŞ — (Başını şiddetle Utnapiştim’e doğru kaldırır, isyanla) Ya sen? Sen nesin Utnapiştim?
Tanrı mı? İnsan mı?
UTNAPİŞTİM — (Tatlılıkla) Bir insan Gılgameş hem de önemsiz bir insan.
GILGAMEŞ — (Sinirli) Peki neden? Neden Tanrılar seni seçti? Bu gizi saklamak için.
UTNAPİŞTİM — (Aynı tatlılıkla) Çünkü bu giz senin gibilerin elinde Tanrılara çevrilmiş bir silah
olabilirdi. Çünkü bu gizi taşımaya senin gücün yetmezdi. Ben bu yükü böyle en son güne dek taşı-
mak zorundayım.
GILGAMEŞ — Öyleyse bir çeşit tutsaklık bunu Utnapiştim?
UTNAPİŞTİM — (Acı acı güler) Ne sandın ya (Kaskatı bir yüzle) Çevrende her şeyin yavaş yavaş

401