Page 134 - TÜRK HALK MÜZİĞİ TEORİ VE UYGULAMASI | 11
P. 134
TERİMLER SÖZLÜĞÜ
A
ahenk: Uyum.
ağıt: Ölen bir kişinin değerini, iyiliklerini, ölümünden dolayı duyulan acıyı dile getiren şiir.
ara nağme: Bir eserin güfte veya bölüm aralarında çalınan çalgı partisine verilen isim .
B
bent: İkiden fazla bütünlük getiren dizeler.
D
darülelhan: Osmanlı Devletinin ilk resmi müzik okulu.
dem: Soluk, nefes.
deşifre: Pratik yaparak kazanılmış beceriler olmaksızın yazılı bir eseri ya da partisyonu bir
seferde okuyarak seslendirebilme.
didaktik: Öğretme amacını güden öğretici, yapıt.
dikte: Ezginin ritmik ve melodik olarak anlaşılıp doğru kodlama ile nota portresine aktarılması.
donanım: Dizek üzerindeki tonalite veya makama ait işaretler.
F
fidayda: Ankara dolaylarında ünlü oyun havalarından biri.
fonograf: Bir plağa ya da benzeri özel bir madde üzerine önceden saptanmış olan sesleri
istendiğinde yineleyen mekanik düzenekli aygıt.
form: Biçim, şekil.
G
güvende: Gezinme yapılarak oyuna hazırlanma.
güzelleme: Halk edebiyatında sevgiliyi, güzel şeyleri, doğa güzelliklerini övmek için
yazılan, biçimi koşma olan lirik şiir türü.
H
halay: Davul zurna eşliğinde, el ele tutuşarak ya da kol kola girilerek topluca oynanan bir
Türk halk oyunu.
hiciv: Bir kimseyi, bir nesneyi, bir düşünceyi ya da inancı yermek.
hoplatma: Halay, bar gibi toplu oyunların hız, makam, ritmik karakter bakımından
farklılaşan bölümlerinden biri.
horon: Kemençe eşliğinde oynanan hızlı bir halk oyunu.
133
