Page 135 - TÜRK HALK MÜZİĞİ TEORİ VE UYGULAMASI | 11

İ

ilâhi: Allah ya da çeşitli kutsal kişilerin övülmek amacıyla bestelendiği dini şarkılar.

ilenme: Birinin kötü bir duruma düşmesi dileğini gönülden geçirmek veya açıkça söylemek.
imece: Genellikle kırsal yerleşim yerlerinde, birçok kişinin toplanıp el birliği ile bir kişinin ya da
ailelerin karşılıklı yardımlaşması.

K

karşılama: Marmara’nın Trakya kesiminde karşılıklı oynanan oyun.
kavuştak: Nakarat mısralarına verilen ad.

kırık hava: Belirli bir ritim ve usul kalıbıyla örülü sözlü ve sözsüz ezgilere verilen isim.
klasik: Üzerinden çok zaman geçtiği hâlde değerini yitirmeyen, türünde örnek olarak gösterilen
eser.
konservatuvar: Müzik, tiyatro ve bale öğretiminin yapıldığı okul.

M

mengi: Anadolu’nun kimi yörelerinde müzik eşliğinde oynanan, törensel bir halk dansı.
mersiye: Divan edebiyatında ölen bir kimsenin yiğitliğini, cömertliğini, yaptıklarını övmek ve

ölümünden duyulan üzüntüyü dile getirmek için yazılan şiir.
mertebe: Usullerin hız derecesi.
metronom: Bir müzik parçasının hangi hızla çalınması gerektiğini gösteren alet.
muallim: Öğretmen.

N

nefes: Alevi-Bektaşi dergâhlarında saz eşliğinde ve bir makam ile okunan manzumeler.
notasyon: Notalama, gösterim.

O

oktav: Sekiz sesten oluşan ses dizisi.
orkestra: Sayısı değişebilen, her türlü çalgının bulunabileceği çalgılar topluluğu.

Ö

ölçü: Vuruşların düzenli gruplar hâlinde organize edilmesi.

P

pastoral: Çoban ve kır yaşamını anlatan eser.

134