Page 143 - TÜRK HALK MÜZİĞİ KORO 12
P. 143

TÜRK HALK MÜZİĞİ KORO 12                                                                         3. ÜNİTE






                  OKUMA PARÇASI

                                                    KARACAOĞLAN


                                               “Kozan dağından neslimiz
                                               Arı Türkmendir aslımız
                                               Varsak’tır durak yerimiz
                                               Gurbet ilde yar eyler bizi…”

               Yaşamı konusunda değişik söylentiler vardır. Kozan’a bağlı Feke ilçesinin Gökçeoluk köyünde doğ-
               duğu sanılmaktadır. Barak Türkmenlerinden (Avşarlar-Farsaklardan) olduğu bilinmektedir. Gökçe-
               li’de doğduğunu, 1679’da öldüğünü anlatan türküler vardır.
               Halk inanışına göre, Çukurova’da yaşayan Kozan oğullarının kötülüklerinden kaçarak Anadolu’da
               Van, Diyarbakır, Mardin, Ankara, Kayseri, Niğde, Bor ve Konya şehirlerini dolaştığı; ardından Suriye,
               Mısır, Trablus ve Rumeli’de bulunduğu; daha sonra ise Tarsus’taki “Eshabı Keyf” mağarasına girerek
               bir daha çıkmadığı söylenir.
               Son araştırmalara göre Karacaoğlan’ın mezarı, İçel’in Mut ilçesinin Çukur köyünde bir tepenin üs-
               tündedir. Halk, bu tepeye “Karacaoğlan tepesi” adını vermiştir.
               Anadolu’yu, Akdeniz’in güneyini, Rumeli’yi dolaşmış; âşık geleneğine uymuş, gönlünü her güzele
               nişanlayarak çalıp söylemiştir. Doğayı sevmiş; dağları, ormanları, kuşları, ceylanları, dereleri, canlı
               motifler hâlinde şiirlerinde dile getirmiştir. Şiirlerinde, çoğunlukla bağlandığı kömür gözlü, ela göz-
               lü, kuğu boyunlu, sunaya benzeyen güzelleri sevmiş ve onlara âşık olmuştur. Kendinden sonrakiler
               üzerinde de çok etkili olan Karacaoğlan, tasavvufla ilişiği olmadığı hâlde genelde insan sevgisini
               işlemiş, âşık edebiyatında yeni bir çığır açmıştır.
               Dili; sade, halk söyleyişine uygun ve hece ölçüsüyle olduğu için halka dönüktür. Anlatımı içli, içten-
               likli, doğal özelliktedir.
               Gönlünü; uçan kuşlara, sellere, her çiçekten bal toplayan bir arıya benzetir. Dağ dağ, köy köy, şehir
               şehir dolaşmış; selvi boylu, ceylan bakışlı, ahu gözlü sevgili temalarıyla verdiği şiir ürünleri, yüz-
               yıllar geçse de Anadolu’nun bağrından sökülüp atılamamıştır. Karacaoğlan; edebiyatımızda aşkın,
               doğanın, halkın çocuğu olarak yer almaktadır.


                 Atınç Emnalar’ın “Tüm Yönleriyle Türk Halk Müziği ve Nazariyatı” adlı kitabından alınmıştır.
                                                                          (Kısaltılmış ve düzenlenmiştir.)

























                                                                                                       141
   138   139   140   141   142   143   144   145   146   147   148