Page 73 - Sosyal Bilimler Liseleri Oku-Yorum Yazı-Yorum Projesi Öğrenci Seçkisi

ÇARESİZ BEKLEYİŞ

En sevdiğimizle aramıza bazen hiç aşılamayacak mesafeler girer. İnsan sevdiğini aramak, konuşmak,
yanına gitmek ister. Ama her gidişinin cevapsız kalacağını bilir. Özler, hem de çok özler. Sevdiği yanınday-
ken geçiremediği vakte, konuşamadığı her dakikaya için için üzülür. Ama üzülmek nafiledir. Toprak aldıysa
eğer insanın sevdiğini, geride kalana acıdan ve hatıralardan başka bir şey kalmaz.

İnsan hemen alışamaz sevdiğinin gidişine. Üzülür, ağlar, kabul etmek istemez. Bazen bunların bir
şaka olduğunu, sevdiğinin bir anda çıkıp geleceğini, her şeye kaldıkları yerden devam edeceğini düşünür.
Günler geçtikçe sevdiğinin gelmediğini, gelmeyeceğini kabul etmeye başlar. Zaman geçtikçe yarası kabuk
tutar ama hep taze kalır. Ne zaman sevdiğinin adı geçse yüzünde küçük bir tebessüm, yanaklarında damla
damla gözyaşı olur. Bazen de sevdiğini üzdüğü, kırdığı anlar düşer aklına. Zamanı geri almak ister, bin bir
pişmanlık duyar.

Çalan her şarkıda, okuduğu her şiirde sevdiğini arar insan. Özlemi daha da kabarır. Bu hasretin bite-
ceği günü belki de ölümü sabırsızlıkla bekler. Çok canını yakar sevdiğinin olmayışı. Sevdiğinin boşluğunu
doldurmayı dener, unutmaya çalışır. Ama özlem her seferinde daha ağır basar. Bazen kalbi kaldıramayacak
hâle gelir bu özlemi. El açıp dua eder, sırılsıklam olur seccaddesi. Umut eder hasretin son bulduğu güzel
günleri. Sevdiğine doya doya sarıldığını hayal eder. Kimi zaman rüyalarına girer kavuşma anı. Gerçekliğine
o kadar inanır ki uyandığında nefes nefese kalmış bulur kendini. Uzun süre etkisinden çıkamaz o anın. Ol-
mayacağını bile bile gerçek olmasını temenni eder durur.

Bazen sevdiğinin mezarının baş ucunda bulur kendini. Karşısındaymış gibi saatlerce konuşur sev-
diğiyle. Anlatır, anlatır... O sustukça ağlar tekrar tekrar anlatır. Bir cevap gelir umuduyla usanmadan bekler.
Arada sırada sitem eder Onu neden bırakıp gittiğini sorar. Ve her buluşmanın sonu “Seni çok özledim. Artık
kalbim kaldırmıyor hasretini” ile biter.

İnsanoğlu nankördür.Sevdiklerinin kıymetini de hep onları kaybettiğinde anlar. Oysa yanı
başındayken hiçbir kıymeti olmaz. Eğer sevdikleriniz hâle yanınızdaysa gidin ve onlara sımsıkı sarılın. Ayrı-
lık var. Hem de dönüşü hiç olmayan ayrılıklar. Kaybetmeden farkına varın sevginizin. Özleyin, ama bunlar
tatlı özlemler olsun. Kavuşulmayacak ayrılıklar girmesin aranıza.

Güleser Ahsen ÖZ
Aksaray Ahmet Cevdet Paşa Sosyal Bilimler Lisesi

71