Page 384 - Türk Dili ve Edebiyatı - 9 | Beceri Temelli
P. 384

Ortaöğretim Genel Müdürlüğü                          TÜRK DİLİ VE EDEBİYATI 9        195

              8.ÜNİTE > Mektup/E-posta               Kazanım A.4.3. Metin ile metnin konusu, amacı ve hedef kitlesi arasında ilişki kurar.
              Alan Becerileri: Okuma Becerisi/Yazma Becerisi  Genel Beceriler: Yaratıcı Düşünme Becerisi
             Etkinlik İsmi                     MEKTUBUN ÖZELLİKLERİ                              25 dk.
             Amacı      Metin ile metnin konusu, amacı ve hedef kitlesi arasında ilişki kurarak metin ve yazarla ilgili ayrıntıları tespit   Bireysel
                        edebilmek.


             Yönerge  Aşağıdaki metni okuyarak soruları cevaplayınız (Alıntılanan metnin aslına sadık kalınmıştır.).



                                                                                                  1971

              Sevgili Babacığım,

              Belki hatırlamazsın ama bugün sen öleli tam iki yıl oluyor. Ne yazık ki bu süre içinde ben daha iyi ve
              akıllı olamadım; bu fırsatı da kullanamadım.

              Oysa yıllar önce, bazı zamanlar, sen olmasaydın birçok şey yapabileceğimi düşünürdüm. Şimdi artık
              suçun kendimde olduğunu görmek zorundayım. (…)

              Sana bazı şeyleri anlatamadım. Bir iki yıl daha yaşasaydın ya da dünyaya dönseydin -kısa bir süre
              için- her şey başka türlü olurdu sanki.

              Çaresizlik yüzünden birçok şeyin anlamı kayboluyor. Sen olmadıktan sonra sana yazılan mektup ne
              işe yarar? Fakat ben artık bir meslek adamı oldum babacığım. (…)

              Yakın çevremde seninle ilgili bir hatıramı anlattığım zaman, ‘Ne güzel’ diyorlar, ‘Bunu bir yerde kul-
              lansana.’ Onun için, çok özür dilerim babacığım, seni de bir yerde, mesela bu mektupta kullanmak
              zorundayım.


              Geçen zaman ancak böyle değerleniyormuş; insanın geçmiş yaşantısı ancak böylece anlam kazanı-
              yormuş. (…)


              Benzer taraflarımız olduğu bir gerçektir. Sen üstüne başına dikkat etmezdin; bense ne kendime ba-
              kıyorum ne de arabama. (…)


              Aramızda hiçbir zaman, alışılmış baba-oğul ilişkisi olmadı. Ne ben bütün meraklı çocuklar gibi dur-
              madan her şeyi sana sordum; ne de sen oturup bazı şeyleri bana açıklamak gereğini duydun.


              Sağ olsaydın yazdıklarımdan bir satır anlamamakla birlikte gene de benimle öğünürdün sanıyorum.
              Galiba biz, babacığım, birbirimizi hep böyle anlamadan sevdik. (…)


              Mektubuma burada son verirken hürmetle ellerinden öperim.

              Oğlun.

                                                                                            (Alınmıştır.)
                                                   Atay, O. (2002). Babama Mektup, Korkuyu Beklerken. İstanbul: İletişim.










                                                                                                   383
   379   380   381   382   383   384   385   386   387   388   389