Page 412 - Tarih 10 | Kavram Öğretimi Kitabı
P. 412

Ortaöğretim Genel Müdürlüğü
                                                                                         TARİH 10
            Öğretim Programları ve Ders Kitapları Daire Başkanlığı                    Kavram Öğretimi 123
            7. ÜNİTE     : KLASİK ÇAĞDA OSMANLI TOPLUM DÜZENİ> 7.3. Osmanlı’da Toprak Mülkiyeti ve Çifthane Sistemi
            Kavram       : Çifthane
            Genel Beceriler  : Eleştirel Düşünme Becerisi
            Alan Becerileri  : Tarihsel Sorun Analizi ve Karar Verme

             Çalışmanın Adı                         TARIM EKONOMİSİ                                 20 dk.
             Çalışmanın Amacı  Osmanlı Devleti’nde zirai üretimin sürdürülmesinde çifthane sisteminin rolünü değerlendirebilme.

            Yönerge: Aşağıdaki soruları metin ve görselden hareketle cevaplayınız.






























                                               Görsel: Çifthane Sistemiyle Üretim

              Darlık ve açlık, hububat ekiminde noksandan ileri gelir. Devlet bu yüzdendir ki tarla ziraatini, hubu-
              bat ekimini kontrol altında tutmak zorunluluğunu duymuştur. Osmanlı kanunnamelerinde kesin bir
              madde vardır: Tarla; bağ ve bahçe hâline getirilemez. Tarlaların devamlı işletimi, kanunla garanti al-
              tına alınmıştır. Aile emek ünitesini, kısaca reaya çiftliğini, devlet daimi kontrol altında tutar. Bir çift
              öküzü olan aile, bir işletme ünitesi oluşturur. Hayvani enerji ünitesinin yani bir çift öküzün işleye-
              bileceği toprak ünitesi, ekonomik bakımdan en verimli işletme olarak tanınmıştır. Bu reaya çiftliği,
              devlet için tarım ekonomisinin temel ünitesidir. Onun parçalanmasına ve kaybolmasına karşı bir çok
              kanun önlemleri alınmıştır. Belli bir ekonomik ve sosyal rejimin uygulanması içindir ki devlet tarla
              arazisini kendi mutlak kontrolü altına almak gereğini duymuştur.

                                                                                  (Halil İnalcık, Devlet-i Aliyye,
                                                C.1, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul 2009, s.247’den düzenlenmiştir.)






















                                                                                                   229
   407   408   409   410   411   412   413   414   415   416   417