Page 16 - Türk Dili ve Edebiyatı 9 | 1.Ünite
P. 16

1.  Ünite




                                                       Dil Bilgisi


                  Dilin Kullanımdan Doğan Türleri

                  Bir dilin kullanımında, bölgesel ve kültürel farklılıklar sonucu, dil içindeki çeşitlenmelerle ağız, şive
               ve lehçe oluşur. Dilin belirli çevrelerdeki özel kullanımıyla da argo ve jargon oluşur.

                  Ağız: Bir dilin bir ülke sınırları içindeki farklı yerleşim bölgelerinde ses, şekil, söz dizimi ve anlamca
               farklılaşan konuşma biçimidir: Kayseri ağzı, Erzurum ağzı, Trakya ağzı...
                  Örnek: Beni bak gıı, n’apıp durun? (Bana bak kız, ne yapıyorsun?) (Ege ağzı)
                  Şive: Bir dilin, yazılı kaynaklarla izlenebilen tarihî gelişimi içinde ayrılmış kollarıdır. Şiveler; bir mil-
               letin tarihî, siyasi, sosyal ve kültürel nedenlerle farklı yurt coğrafyalarına dağılmasıyla ortaya çıkar:
               Azeri Türkçesi, Özbek Türkçesi, Türkmen Türkçesi vb. Şiveler arasındaki ses, şekil ve kelime farklılıkları
               anlaşmayı engelleyecek kadar derin değildir.

                  Örnek: Neçe yaşın var? (Kaç yaşındasın?) (Azeri şivesi)
                  Lehçe: Bir dilin, tarihî gelişimi içinde yazılı kaynaklarla izlenemeyen dönemlerinde ayrılmış kollarıdır.
               Türk dilinin Çuvaş lehçesi ve Yakut lehçesi gibi. Lehçeler arasındaki ses, şekil ve kelime farklılıkları anlaş-
               mayı güçleştirecek kadar derindir. Bu durum daha çok tarihî, siyasi ve coğrafi nedenlerden kaynaklanır.

                  Örnek: En ubayın hanna üöreneriy? (Senin ağabeyin nerede okuyor?) (Yakut lehçesi)
                  Argo: Ortak dilden ayrı olarak belirli toplulukların ses, yapı, söz dizimi ve anlam bakımından fark-
               lılık gösteren dili veya kelime dağarcığıdır. Farklı bir anlaşma biçimi sağlamak üzere oluşturulur. Argo
               oluşturulurken ortak dildeki kelimelere özel anlamlar verilir, bazı kelimelerde değişiklik yapılır; dilin
               lehçelerinden, eskimiş ögelerinden ve yabancı kelimelerden yararlanılır. Argo, çoğunlukla kaba bir
               söyleyiş özelliği gösterir.
                  Örnek: Adam afili, etrafa caka satıyor.

                  Jargon: Aynı meslek veya topluluktaki insanların ortak dilden ayrı olarak kullandıkları özel dil veya
               söz dağarcığıdır.
                  Örnek: “Hasta dün gece eks oldu.”  cümlesindeki “eks olmak” ifadesi bir tıp jargonudur.

                  Standart (Ölçünlü) Dil: Bir dili toplum olarak konuşan ve yazanların hep birlikte uydukları, ağız
               özelliklerinden arındırılmış, belirli ölçü ve kurallara bağlı ortak dildir. Bir milletin yazılı kültürünün
               oluşmasında dilde anlaşma ve birlik sağlanması gerekir. Bunun için dildeki ağızlardan yaygın ve işlen-
               miş olanı ortak kültür dili durumuna gelir. Standart dilin kuralları yazım kılavuzlarında ve sözlüklerde
               belirtilir. Standart Türkçe, İstanbul Türkçesi esas alınarak biçimlendirilmiş olan konuşma ve yazı dilidir.



                  Etkinlik

                  Aşağıdaki cümlelerin, dilin kullanımından doğan hangi türleri (standart dil, ağız, şive, lehçe, argo,
               jargon) örneklediğini nedenleriyle belirleyiniz.

                     •  Döviz piyasalarında bu hafta dalgalanma bekleniyor.
                     •  Adamı sokakta kıstırıp bir güzel marizlemişler.
                     •  Haydah oloroğut? (Nasılsın?)
                     •  Bir toplumun gelişmesi, eğitime verdiği öneme bağlıdır.

                     •  Menden heç ne soruşma. (Bana hiçbir şey sorma.)
                     •  Sene diyirem! Gaç gündür ariram, yoksan, e ben sene neyidim?




       28
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21