Page 27 - Türk Dili ve Edebiyatı 10 - Ünite 4

4. ÜNİTE

İNÖNÜ DOLAYLARINDA DÜŞÜNCELER

İnönü’nün yeli gelir uyutmaz,
Uzar gider cepheye geceden.
Nazlıdır Dursunbey köyünün aklığı
Hem geçer hem geçmez düşünceden.

Düşman görmüş düşmanlardan yardımı, yürümüş,
Tâ buraya kadar.
Yedi düvelin gücü bu,
Gelmiş bakalım, nâpar!
Toprak bizi tanımakta, sevmekte,
Herkes uzandığı yerde yeşermiş.
Çoluğunu çocuğunu yaşamak tenha tenha,
Hepimizin gizlice yaptığı iş.

Girmişiz ovalarca, tepelerce sipere,
Gönüllerimizde bir vatan, zabit nefer,
İnönü’nde bu ikinci savaş olacak,
Saldırırlarsa eğer.

İNÖNÜ DOLAYLARINDA MUSTAFA KEMAL

‒Ben Samsun’da buldum onu, bir kuşluk vakti,
Kocaman oldu günüm, geldi artık köyüm dar.
Gülümserdi denizden fazla,
Susardı deniz kadar.

‒Ben Sıvas’ta buldum onu, belki bin yaşındaydı,
Eriyor gibiydi bir karanlıkta yüzü.
Anlamasan gamlı derdin,
Tâ derinlerden yanardı gündüzü.

‒Ben Erzurum’da buldum onu, böyle bir geceydi,
Oldu birdenbire yaşamam, gülmem haksız.
Daralmış gönlümde ben de düştüm peşine,
Bir açıklığı vardı herkese, uçsuz bucaksız.

‒Ben Ankara’da buldum onu, yirmi yaşındaydı zaar,
Yapmakla, görmekle doldurmuştu her yeri.
Hâlâ nereye gitsem, benim gücüm, benim bakışım,
Elleri ve gözleri.

160