Page 28 - Türk Dili ve Edebiyatı 10 - Ünite 4
P. 28
DESTAN/EFSANE
(…)
ŞAHA KALKAN TOPRAK
Sürdü atını, koca Kemâlettin Sami bey.
Peşinden bizler de kanatlandık.
Ne oldu, nasıl oldu, hâlâ anlaşılmaz,
O sıra cümlemiz atlandık.
Hücum ak tepeye kara bayırlardan,
Devletime göz dikmiş yedi devlet üzre.
Uykusunu yitirmiş analar, kızlar,
Sevgisiz evler mahzun, hücum muhabbet üzre.
Hücum, bu ovaların ardına değil,
Düşmandaki bütün memleket üzre.
Süngüsüz, mermisiz, dipçiksiz,
Hücum bir kuvvetle, bin kuvvet üzre!
TABUR BİR MUCİZE İÇİNDEYDİ
Bir muhabbet sarmıştı her yönü,
Vatanı ve bizi seven.
Çoğalmıştık bir uçtan bir uca, rüya gibi,
Büyüyordu ova kendiliğinden.
Neydi damarlarımızda, çoğalan, çoğalan,
Neydi bu tepenin ardı?
İçimizde sadece vatan değil,
Yeryüzü kadar bir şey vardı.
Ateş mi gelmiş, yel mi esermiş,
Akıyoruz, yaşamamız nerde pek belli değil.
Kurtulmuşuz bedenden artık,
Kimse ayaklı, elli değil.
(…)
Fazıl Hüsnü DAĞLARCA, Üç Şehitler Destanı
161
