Page 22 - Türk Dili ve Edebiyatı 9 | 6.Ünite

6. Ünite

SAFİYE: Ne?

SEVDA: Her şey..
SAFİYE: Bir şey olduğu yok. Haydi, git sen, geç kalma.

SEVDA: (Ölçülü) Özcan şey diyormuş mahallede...
SAFİYE: (İşiyle uğraşır) Evet?
SEVDA: “Benim büyük babam paşa” diyormuş.

SAFİYE: (Elleri durur, ama geri dönmez) Şaka yapmıştır.
SEVDA: Yemin etmiş.

SAFİYE: (Sinirli) Etmez.
SEVDA: “Annem babam ölsün ki” demiş.
B. ANNE: Uşaklar!.. (El çırpar. Sessizlik)

SAFİYE: (Döner, kızı ile bakışırlar) Sahi, niçin böyle oluyor? (Oturur, ne yapacağını şaşırmıştır. Sevda
kapıya yürür)

B. ANNE: Sen mi geldin? Dur orada, yaklaşma. (Süzer) İsmin ne?
SEVDA: (Ciddi, yumuşak) Sevda.

B. ANNE: Pek te şatafatlı.. Sana daha münasip bir isim bulmalı. Küçük hanıma söyle, öğle yemeğinde
misafir gelecek. Gümüş takımları çıkarsın.

SEVDA: Söylerim.
B. ANNE: Yaldızlı tabakları.
SEVDA: (Sade, tabii) Başüstüne.

B. ANNE: Ne yemek var acaba?
SEVDA: Patates.

B. ANNE: Güzel. Başka?
SEVDA: (Samimi) Daha ne olsun?

192