Page 140 - DESEN 9

4. ÜNİTE DESEN ÇALIŞMALARINDA DERİNLİK ETKİSİ

Leonardo da Vinci 1495-1498 yılları arasında Milano’daki Santa Maria delle Grazie (Santa Maria Delle
Grasye) Manastırı için yaptığı “Son Akşam Yemeği” freski, Leonardo’nun perspektif kullanımındaki de-
hasını gösterir niteliktedir. Leonardo bu eserde asıl karakteri merkezde konumlandırmıştır. İzleyicinin
gözlerini figürün arkasındaki pencere ve açık mavi alana çekerek farklı bir ortam oluşturmuştur. Aynı
zamanda, ışık-gölge etkisi de katarak sahnenin simgesel gücünü artırmıştır (Görsel 4.29). Leonardo
masa üzerini düzenlerken ilgi alanının dışında kalan iki kenara birkaç tabak yerleştirmiş, İsa’nın önünde
konumlandırdığı büyük bir tabakla merkezî vurguyu pekiştirmiştir. Merkez noktadan radyal yönlerde
kaçan çizgiler kullanmış; tavan, duvar ve masa uçlarını, zemin çizgilerini simetrik olacak şekilde düzen-
lemiştir. Ayrıca merkez figürün sağ ve sol yanında altı kişi yerleştirerek simetrik görüntü sağlamıştır
(Görsel 4.30). Tek noktalı doğrusal perspektif kullandığı kompozisyonunda izleyiciyi de resme dâhil
hissettirmiştir.

Görsel 4.30: Son Akşam Yemeği, 1495-1498, Leonardo da Vinci, 1999’da tamamlanan restorasyonun ardından,
Santa Maria delle Grazie (Santa Maria Delle Grasye), İtalya

Görsel 4.31: Son Akşam Yemeği resminin perspektif incelemesi, Komisyon

138