Page 50 - İMGESEL RESİM 12
P. 50

1. ÜNİTE



                İNCELEME


                 Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun (1911-1975) Veysel’in hayatının kısa bir özeti gibi olan “Âşık Veysel’e Selam”
                 adlı şiirini okuyunuz. Ardından, Eyüboğlu’nun Âşık Veysel’le sohbetinden yola çıkarak yorumladığı
                 eserini inceleyiniz. Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun resminde gördüğünüz figür, motif ve nesnelerin neler
                 olduğunu arkadaşlarınızla paylaşınız (Görsel 1.102).

                 ÂŞIK VEYSEL’E SELAM

                 İki gözünde iki zindan,                    Dağlar taşlar hoşnut kalmış dilinden,
                 On parmağında on çeşme nur,                Yol verin ağalar yol verin beyler,
                 Yüreği yanmış tutuşmuş,                    Bu gelene Veysel derler.
                 Sivas’tan bir âşık gelir.                  Saz petek misali, söz de bir arı,

                 Kara diken tırmalama yüzünü,               Beraber uğraşıp yapmışlar balı,
                 Deli poyraz köstekleme hızını,             Veysel bu sırra mazhar olmuş,
                 Dağlar taşlar incitmeyin dizini,           İki sanat bir gönülde birleşmiş,
                 Yedisinde kaybetmiş iki gözünü,            Samanlık seyran olmuş.
                 Sivas’tan Âşık Veysel gelir.               Ama sadece sanat sevgisi mi dersin
                 Sekizinde düzenlemiş sazını,               Veysel’i Veysel eden?
                 Dokuzunda düşmüş garip yollara,            Usta olmak yeter mi dersin sazın sapına
                 Sazına banmış sözünü,                      kadar?
                 Acısını, sızısını ekmeğine katık etmiş,    İşin içinde zokayı yemek var!
                 Pençe vurup sarı teli inletmiş,            Yedisinde kaybetmese iki gözü,
                 Dağlar çiçek açmış Veysel dert açmış,      Ne tadı kalırdı şu beytin ne tuzu,
                 Elinde sazı var dut dalından.              Kuş olsaydın kurtulmazdın elimden,
                 Bir kara gün dostu tutmuş elinden,         Eğer görse idim göz ile seni.

                                                           Bedri Rahmi Eyüboğlu (Eyüboğlu, 2011:59)


                 Serde ressamlık olduğu için Veysel’le konuşurken dönüp
                 dolaşıp bahsi renklere döktük.
                 “Ekmeğin rengini hatırlıyor musun âşık? ” dedim, "hayır",
                 dedi.
                 “Tuzun rengini? ” hayır", dedi
                 “İneklerin, mandaların, öküzün? ” hayır", dedi.
                 “Dağların taşların, böceklerin, kuşların rengini? ” hayal
                 meyal", dedi.
                 “Toprağın rengini? ” hayır", dedi.
                 “Kanın rengini? ” deyince biraz düşündü. “Hatırlıyorum.”
                 dedi.
                 “Altı yaşında vardım, babamın kafa kâğıdında kırmızı
                 mürekkeple yazılmış bir satır yazı vardı. Kan o renkte idi.”
                 dedi (Kültür, 2011).







                                                                   Görsel 1.102: Bedri Rahmi Eyüboğlu, “Aşık
                                                                   Veysel”, 37x27cm, 1954, kâğıt üzerine guaj
                                                                   boya, Ankara Cer Müzesi



         48
   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55