Page 51 - GENEL SANAT TARİHİ 10

AVRUPA SANATI

Resimlerinde modelin özelliklerine bağlı
kalmayı ve idealleştirmeyi hedef edinmiş fakat
gerektiği zaman figürlerini deforme etmekten
çekinmemiştir. Sanatçı bu tür deformasyonları
sanat içgüdüsü ile yapmıştır. Modeli biçim olarak
idealleştirmesine karşılık kişisel özellikleri
yansıtmaktan çekinmemiştir. Figürü çevreleyen
saten, kadife gibi kumaş kıvrımlarını yansıtmadaki
inceliği dikkat çekicidir. Sanatçının önemli eserleri
arasında “Bonapart, Birinci Konsül”, “Türk Hamamı”,
“Kaynak”, “Köle ile Odalık”, “Valpinçonlu Yıkanan
Kadın”, “Homeros’un Tanrılaştırılması”, “Angelica”
ve “Napolyon İmparatorluk Tahtında” (Görsel 1.80)
bulunmaktadır.

Resim sanatının diğer önemli ressamları arasında
Alexander İvanov (1806-1858), Alexandre Cabanel
(Aleksandır Kabanel) (1823-1889), Marie-Guillemine
Benoist (Mari-Giyemin Bönua) (1668-1826), Angélique
Mongez (Anjelik Mongez) (1665-1855) gösterilmektedir.

Görsel 1.80: Napolyon İmparatorluk Tahtında,
Heykel Jean Auguste Dominique İngres, 1806, The Army Müzesi, Paris

Barok heykellerde görülen hareketlilik, neoklasikte sakinliğe
dönüşmüştür. İnce bir doğa gözlemi ile iç ve dış gerçekliğin
betimlenmesine önem veren neoklasikler, aklı da ön plana çıkararak
insanın ölçülü ve dengeli yönlerini işlemişlerdir. Heykeller, Antik Yunan
ve Roma mitolojisi konuları ile ilgili işlenmiş, ölçü ve dengeye bağlı
doğa ile figürlerin anlatımı yapılmıştır. Heykeller sakin ve durgun bir
görüntüdedir, heykellerde herhangi bir heyecan gözlenmemektedir.
Neoklasik heykellerin en önemli özelliği, şekillerde belirginlik ve
dış çizgilerdeki akıcılıktır. Heykel yapımında malzeme olarak beyaz
mermer kullanılmıştır. Neoklasik akımın en önemli heykeltıraşı Antonio
Canova (Antonio Kanova) (1757-1822) ve Bertel Thorvaldsen’dir (Bertel
Torventsen) (1770-1844). Arkeolojik çalışmalara özel ilgisi olan ve bu
alanda birçok incelemede bulunan Antonio Canova akımın önemli
heykel sanatçılarındandır. Kazılarda bulunan Antik Çağ heykellerinden
faydalanarak çok sayıda çizim yapmıştır. Büstleri ile ün kazanan İtalyan
Görsel 1.81: George Washington, heykeltıraş kendini geliştirmek için anatomi ve desen çalışmalarına
An tonio Canova, 1820, Kuzey Karolina
Eyaleti Meclis Binası, ABD yönelmiştir.
Canova’nın sanat yaşamını Venedik’te geçen gençlik dönemi ve Roma’da
geçen olgunluk dönemi olmak üzere iki dönemde ele almak mümkündür.
Gençlik döneminde XVIII. yüzyıl Fransa portrecilik anlayışı ile Venedik doğalcılığını kendine özgü bir
anlayışla bütünleştirmiştir. Antik Çağ heykellerini inceleyen sanatçı, Roma’daki olgunluk döneminde
doğalcılıktan uzaklaşmış, klasikçi ölçülerin gerektirdiği idealleşmeye ulaşmayı amaçlamıştır.
Sanatçının önemli heykelleri arasında “George Washington” (Görsel 1.81) ve “Hebe”, “Perseus”, “Üç
Güzeller”, “Napolyon”, ve “Dansçı Kız” adlı çalışmaları bulunmaktadır.

49