Page 106 - GENEL SANAT TARİHİ 9
P. 106

GENEL SANAT TARİHİ

          İlk  anıtsal  tapınaklar  Arkaik  Dönem’de  ortaya  çıkmış,  plan  ve  mimari  düzenler  temel  biçimlerini
          kazanmıştır. Tapınaklar kökeni tarih öncesi dönemlere kadar uzanan ve ‘‘megaron’’ adı verilen dikdörtgen
          planlı konutlardan geliştirilmiştir. Arkaik Dönem öncesine tarihlenen tapınaklar; ahşap ve kerpiçten inşa
          edilen, üzeri saz ve kamışla örtülü basit yapılarken Arkaik Dönem tapınaklarında kireç taşı ve mermer
          gibi daha dayanıklı taşlar ve pişmiş toprak kiremitler kullanılmaya başlanmıştır. Basamaklı bir alt yapı
          üzerinde  yükselen  Yunan  tapınakları;  tanrı  heykelinin  yer  aldığı  uzun  dikdörtgen  biçimli  bir  mekân
          (naos), bunun önünde yer alan bir giriş bölümü (pronaos) ve dışta bunları çevreleyen sütun dizilerinden
          (peristasis) oluşurdu. Standart sayılabilecek bu basit plan, sütun dizilerinin sayısı ve konumu açısından
          farklılık gösterirdi. Megaron planından gelişen bu tapınaklar dışında içten ve dıştan daire planlı tapınaklar
          ve sonraki yüzyıllarda bunlara eklenen bazı yeni plan şemaları da bulunmaktaydı (Görsel 5.9).


                                                                                             Metop
                                                              Arka bölüm
                                                      Athena Heykeli
                                               Alınlık




             Parthenon Tapınağı metoplarındaki
                kabartmalardan bir örnek



                                                                                        Dor sütunlar
                                                                                    Kutsal oda
                                                                                 Friz
                                          Arşitrav                           Triglif
                                                  Sütunlu avlu
                                                 Sütunlu avlu
              Parthenon Tapınağı frizlerindeki  Kutsal oda girişi
                kabartmalardan bir örnek
            Görsel 5.9: Antik Yunan tapınağının bölümleri

          B) Klasik Dönem (MÖ 490-330)
          Yunan uygarlığı ve sanatının en parlak evresi olarak kabul edilen dönemdir. Bu dönemde tapınaklar
          başta  olmak  üzere  diğer  kamu  binalarının  temel  tasarım  ilkeleri,  plan  tipleri,  yapısal  elemanları,
          oranları,  mimariye  bağlı  heykeltıraşlık  ve
          süsleme  konularında  güçlü  bir  gelenek
          oluşmuş;  dor  ve  iyon  düzeninin  yapısal
          elemanları  ideal  biçim  ve  oranlarını  bu
          evrede kazanmıştır.
          Atina Akropolü, Klasik Dönem mimarlığının
          karakteristik özellikleri ve eğilimlerinin en
          iyi yansıtıldığı yerlerin başında gelmektedir.
          Buradaki  yapıların  en  dikkat  çekeni,
          dönemin en önemli eserlerinden biri olarak
          kabul edilen Atina Parthenon Tapınağı’dır
          (Görsel 5.10).  Tanrıça Athena’ya adanmış
          olan  Parthenon,  MÖ  438  yılında  dor
          düzeninin ideal bir örneği olarak Atina’daki
          kutsal tepe Akropol’de inşa edilmiştir.   Görsel 5.10: Parthenon Tapınağı, Atina


          104
   101   102   103   104   105   106   107   108   109   110   111