Page 45 - ÜÇ BOYUTLU SANAT ATÖLYE 12
P. 45
1. Ünite
Kentsel alanlara yerleştirilecek anıt heykellerin düzenlemelerinde fiziksel çevre ve estetik değerler büyük önem
taşımaktadır. Sanatçı heykel tasarımı aşamasında heykelin plastik form niteliklerini çözümlemeye çalışırken bir
yandan da heykelin mekân içerisindeki yerini ve mekânla olan ilişkisini de dikkatlice belirlemek durumundadır. Bu
plastik niteliklerin çözümlenmesinde heykelin tasarlandığı alana göre boyutlarının etkili bir şekilde belirlenmesi
veya istenilen görsel etkinin sağlanması durumunda nitelikli bir heykel-mekân ilişkisi oluşturulur. Heykeli oluştu-
ran boşluk ve kütlenin mekânla ilişkisinde boyut kadar etkili olan bir özellik de boşluğun şekillendirilebilmesidir.
Kütle ve boşluk, formu belirleyen iki önemli özelliktir.
20. yy. ile gelişen heykel uygulamaları büyük boyutlu dış mekân yapıtı hâline dönüşmüştür. Seyirci yapıtın içine
katılarak onun bir parçası hâline getirilmiştir. Günümüz dış mekân heykelleri her farklı ortamda farklı anlamlar
yüklenerek kavramsallaşmıştır. Mekân formu olan heykel, dış mekânda özellikle boyut olarak özgürlüğünü yaka-
lamıştır (Görsel 1.72). Ayrıca ülkenin yetiştirdiği önemli sanatçıların heykel çalışmaları da açık alanlara yerleştirile-
rek kent tarihi ve tanıtımı için bir değer olarak kabul edilmiştir (Görsel 1.73, 1.74).
Görsel 1.72: Büyük Hız, Alexander Calder, 1962, Sivil Toplum Merkezi Binası, Michigan
Görsel 1.73: Balzac Anıtı, Auguste Rodin, 1891-1897, Montparnasse Görsel 1.74: Üç Yollu Parça No: 2 (Okçu), Henry Moore, 1964-1965,
Bulvarı, Paris Nathan Phillips Meydanı, Toronto
42
