Page 83 - ÜÇ BOYUTLU SANAT ATÖLYE 12

2. Ünite

17. yy.ı kapsayan Barok Dönemi’nde heykel sanatı, klasik ve durağanlığa karşı hareket ve heyecanı benimse-
miştir. Barok üslupta heykeltıraşlar, tek görüş noktasını reddetmiştir ve belirli bir silüet içine kapatılmayan, teatral
düzenleme duygusuna sahip kompozisyonlar oluşturmuşlardır. Dönemin genel özelliği, hareketlilik ve anlatım
gücüdür. Gerçekçi bir yaklaşım gözlenmektedir ve modele benzetme önem taşımaktadır. Dönemin en yetkin hey-
keltıraşlarından olan Gian Lorenzo Bernini’nin [Cin Lorenzo Bernini (1598-1680)] tek ve grup heykellerinden başka
kırkın üstünde büst çalışması bulunmaktadır. Bu büstlerde gerçekleştirdiği “neredeyse konuşacakmış gibi” izleni-
mi, modellerinin anlık duygularını yakalamadaki ustalığına işaret etmektedir (Görsel 2.8, 2.9). Karakteristik bakış
açısı ve ifade, gerçek kişiyi açığa çıkartmaktadır. Büst çalışmaları yaparken değişik bir yöntem uygulayan Bernini,
modellerinin poz verirken durmayıp hareket etmelerini istemiştir. Bernini’nin ustalığı, geçici anı vurgulamasıdır.

Görsel 2.8: Costanza Bonarelli Büstü, Gian Görsel 2.9: Anima Dannata, Gian Lorenzo Bernini,
Lorenzo Bernini, 1637-1638, Floransa 1619, Roma

Bernini’nin çağdaşı Alessandro Algardi [Alessandro Algıdi (1595-1654)] 17. yy. İtalya’sında portre heykelcili-
ğinde büyük ustalık sergileyen diğer bir heykeltıraştır (Görsel 2.10). Fransa’da ise Louis François Roubiliac [Luiz
Franko Rubilayk (1695-1762)] portre heykellerine getirdiği yeni yaklaşımı ile dikkat çekmiştir (Görsel 2.11).

Görsel 2.10: Mario Cerri Büstü, Alessandro Algardi, 1640, Paul Görsel 2.11: Alexander Pope Büstü, Louis François Roubi-
Getty Müzesi, Los Angeles liac, 1760, İngiltere

80