Page 82 - Sosyal Bilimler Liseleri Oku-Yorum Yazı-Yorum Projesi Öğrenci Seçkisi
P. 82

ŞİMDİ ZAMAN AYAZ KOKULU DERİN BİR KUYU…


               Şimdi zaman ayaz kokulu derin bir kuyu bu şehrin rüzgârlı sokaklarında. Gönlü yorgun… Gidesin
        gelir uzaklara, meçhullere işte, orda kalasın gelir. Hayallerinle gerçeklerinin arasında sallanır o koca ömrün.
        Ömür ki sonu belli olmayan dalgalı bir okyanusta gemi, rotasını alamadığımız. Beyhude geçen zamanın
        özlemle yoğrulmuş bir saati belki de… Yıldızları sayardım ben karanlıkta, portakal ağaçları gülümserdi.
        Sessizliğimiz şiirdi. Mazinin araladığı perdeden hüsranla kızardı eski günler. Bütün şehir, hayalet bir gemi…
        Rüzgârda savrulan küllerimizi toplayıp ruhumuzun yüreğinde yaptığı mezuniyet balosuna katılırdık. Ah
        bu yağan yağmur şimdi! Yağmur ki kanımı bağlayan bir iplik… Yanık gülümsemeli meltemler okşuyor saç-
        larımı. Beyaz bir kapı çiziyor üşümelerim. Tanımlayamıyorum. Hasretle nasıl savaşır ki ağaçlar? Deniz bile
        ağlıyor. Kırmızı kirpiklerindeki bu kar da neyin nesi? Yüreğim telaşlı bir hüzünle su alıyor her yerinden.
        Boğuluyorum. Dokunuyor yalnızlık gülüşlerime. Gülüşlerim, laf-u güzaf olmuşlar uzaktan bakıyorlar bana.
        Beni dinlemiyorlar artık. Yorgunum. Acılar ifade edilmiyor çünkü artık. Yüreğimin sesi duyulmuyor bu hen-
        gâmede. Yüzüme vuran güneş, yüzümü öpen o tatlı rüzgâr, yok şimdi. Dolapta unutulmuş naftalinli bir
        hırkanın hüznü var yüreğimde. Soğuk bir dünyada olduğuma tanıktır ellerim. Ve ben dinlemeden koşuyor-
        dum sonsuzluğa…. Yorgunum… Beynim yorgun… Gönlüm yorgun… İnsanlar kötüydü, kitaplara sığın-
        dım. Kitaplarda okumuştum benim masalımı. Başrolde hep ben vardım. Bir deniz açılmıştı masalıma uçsuz
        bucaksız, yere göre sığmayan. Şimdi en güzel şarkıyı dinliyorum ömrümde, ezgisi ya yüreğimde çalınan…
        Ayaz kokulu rüzgârın sesiyle var olmuştuk biz. Kulağımızda tınısı çalınan bir bahardı. Öyle bir bahardı ki
        rüzgâr gibi ömrüme esen. Gönüllerin inanacağı bir masalı paylaştım gönül bahçemin sarmaşıkları arasın-
        dan. Yazdı kalemim, söyledi dudaklarım. Şimdi gönül kulaklarımızda hep o şarkı. Sonrası mı? Sonrası yok…
        Hiçbir zaman olmadı…


                                                     Dilara GÖKÇE
                                             Aydın Sosyal Bilimler Lisesi








































           80
   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87