Page 16 - ANTRENMAN BİLGİSİ 12

1.2. Antrenmanın Dünyada ve Türkiye’deki Gelişimi

Dünyada Antrenmanın Gelişimi
Antrenman bilgisinin tarihsel gelişimine bakıldığında askerî ve olimpik
çalışmalar için eski Mısır ve Yunan’da antrenman yapıldığı bilinmektedir
(Görsel 1.12). Antrenman günümüzde bilimsel bir nitelik kazanmıştır. Ant-
renman bilgisi bilimsel nitelik kazanırken bazı gelişimsel ve kavramsal aşa-
malardan geçmiştir.
20. yüzyıl itibarıyla antrenman bilgisindeki gelişimsel aşamalar
1. Uygulama Bilgisi
2. Uzman Öğretisi
3. Özel Antrenman Öğretisi
4. Genel Antrenman Öğretisi
5. Antrenman Bilimi Görsel 1.12: Eski Yunanda
20. yüzyıl itibarıyla antrenman bilgisindeki kavramsal aşamalar antrenman
1. Antrenman Uygulama Bilgisi
2. Antrenman Öğretisi
3. Antrenman Bilimi

1900’lü yılların başından itibaren antrenman yöntemleri üzerin-
de çalışmalar ivme kazanmıştır. Lauri Pıhkala (Lauri Hıkkala), Dy-
son (Daysın), Gösse Holmer (Gösse Holmır), Woldemar Gersch-
ler (Voldemar Gerşler) gibi bilim insanları ve spor antrenörleri bu
alanda öncü olmuşlardır (Görsel 1.13). Antrenman dönemlemesi
için çalışmalar yapan Amerikalı spor uzmanı M. Murphy (Mörfi),
1913 yılında yazdığı kitabında, orta ve uzun mesafe koşularında
hazırlayıcı kros antrenmanlarını, kış mevsimindeki antrenmanlar-
da ise bazı hazırlayıcı özel alıştırmaların kullanılmasını önermek-
tedir.
Görsel 1.13: Woldemar Gerschler
Avrupa’daki antrenman bilgisi çalışmaları daha çok, eski Demirperde ülkeleri olarak bilinen Doğu Alman-
ya, Sovyetler Birliği, Polonya, Macaristan, Romanya ve Bulgaristan’da yapılmıştır. B. A. Kotow’un (Kotov)
“Olimpik Spor” adlı kitabında (1916), sportif antrenmanın kesintisiz ve dönemsel düzenlenmesinin gerekli
bir süreç olduğu ortaya konur.
Ludwig Mang (Ludvig Mank) 1928 yılında aralıksız özel antrenman düşüncesini ortaya atar. Mang’ın
bu düşüncesine göre sonbahar-kış dönemindeki çalışmalar sadece karmaşık genel geliştirici alıştırmaları
kapsamamalı, teknik öğretimin alıştırmalarını da içermelidir. İlkbahar-yaz dönemi antrenmanlarında ise ta-
mamen branşa özgü değil genel geliştirici alıştırmalara da yer verilmelidir. Bu düşünce sadece atletizm için
değil futbol, kayak, yüzme vb. spor dalları için de geçerlidir.
Finlandiyalı Lauri Pıhkala, “Atletizm” adlı kitabının (1930) “Antrenmanın Genel İlkeleri” bölümünde, ge-
rek makro planlar (dört yıllık) gerekse birim antrenman için geçerli bir dizi temel ilkeden bahseder. Pıhkala
daha çok kesintisiz dönem antrenmanı anlayışını benimsemiştir.
1930’lu yıllarda İsveç atletizm takım antrenörü Gösse Holmer fartlek (hız oyunu) yöntemini geliştirmiştir.

14