Page 17 - Felsefe 11 | 1.Ünite
P. 17

1. ÜNİTE                                                                    MÖ 6. Yüzyıl-MS 2. Yüzyıl Felsefesi





            Aristoteles
               Platon’un öğrencisi olan Aristoteles, bir diğer önemli sistem filozofudur. Aristoteles’in düşünce-
            lerinin anlaşılması için ona iki açıdan bakılabilir. Birincisi, eserlerinde kendinden önceki filozofla-
            rın düşüncelerine yer vermesi ve onların ele aldığı problemleri ayrıntılı olarak inceleyerek kendi
            çözüm yollarını göstermesidir. Bu yönüyle ilk felsefe tarihçisi olarak da kabul edilen Aristoteles,
            problemlere sistematik açıdan yaklaşmış ve öğretici bir dil kullanmıştır. İkincisi ise yapmış oldu-
            ğu çalışmalarıyla felsefenin dışında birçok alana (bilim, sanat vb.) katkısı ve günümüze etkisi-
            dir.  Özellikle  2-15.  yüzyıl  arasında  Hristiyan  ve  İslam  coğrafyalarındaki  felsefelerin  temelinde
            Aristoteles’in etkisi açık olarak görülür. Onun fizik ve mantık alanındaki çalışmaları, bu dönemin
            düşünce dünyasının şekillenmesinde rol oynamıştır.
               İslam  filozofları  tarafından  “ilk  öğretmen”  olarak  da  isimlendirilen  Aristoteles’in  eserleri
            Arapçaya çevrilmiş ve yapılan çalışmalarla bilim ve felsefe alanında önemli gelişmeler sağlanmıştır.
               Aristoteles’in Varlık Anlayışı
               Aristoteles, varlıkların görünüşlerinin sürekli değiştiğini belirtir. Değişime uğrayan şeyin yani
            maddelerin değişim süresince özlerini koruduğunu düşünür. “Gerçek varlık nedir?” sorusuna ho-
            cası Platon’un görüşlerini eleştirerek cevap verir. Platon, gerçek varlığı fenomenlerden ayrı olarak
            düşünmüştür. Ona göre gerçek varlık, kendisinin adlandırdığı idealar dünyasındadır ve fenomen-
            ler, onların birer kopyasıdır. Aristoteles ise gerçek varlığın ayrı bir dünyada olmadığını düşünür ve
            Platon’dan farklı olarak maddelerin özünde bulunduğunu ileri sürer. Aristoteles’e göre varlıkların
            değişim içinde olması onların öz ya da tözlerinin değişmesini gerektirmez. Varlıkların özünün ko-
            runarak başka başka varlıklara dönüştüğünü savunur.
               Aristoteles, değişim problemini madde ile form arasında kurduğu ilişkiyle ele alır. Ona göre
            duyularla fark edilen her şey, form (biçim) kazanmış maddelerdir. her varlık bir maddenin veya
            birden fazla maddenin birleşmesi sonucunda oluşmuş bir formdur. Aynı zamanda kendinden olu-
            şan başka bir formun da maddesidir.
               Aristoteles’e göre doğadaki her varlığın bir nedeni vardır. O, herhangi bir şeyin varlığını ve dün-
            yadaki işlevini dört neden görüşüyle açıklar (Şekil 1.3).







                                                      DÖRT
                                                     NEDEN










              Maddi Neden             Formel Neden              Fail Neden              Ereksel Neden
                                        Şekil 1.3: Aristoteles, “Dört Neden Görüşü”



            Maddi  Neden:  Bir  şeyin  kendisinden  yapıldığı  veya  kendisinden  meydana  geldiği  maddedir.
            Alçıdan yapılmış bir vazonun maddi nedeni alçıdır.Lorem  psum
            Formel Neden: Bir şeyin biçimsel nedenidir. Alçının vazo görünüşünü alması formel nedendir.
            Fail Neden: Hareket ettirici neden olarak da bilinen fail neden, maddenin biçim kazanmasını sağ-
            layan nedendir. Alçının vazoya dönüşmesini sağlayan sanatçı, fail nedendir.
            Ereksel Neden: Bir maddenin biçim kazanmasındaki amacını gösteren nedendir. Vazonun bir de-
            met çiçek için biçim almasının nedeni ereksel nedendir.








                                                                                                               27
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22