Page 25 - Türk Dili ve Edebiyatı 11 | 7.Ünite

Tiyatro

Sefiz, vadettiğini yapacaktır o kat kat.
Bir de güvenmekteyim Yunanların hışmına,

Kinleri kazandırır çocuğuma bir baba.
Gidiyorum, kendimi feda etmem gerekse,
Hayatımdan kalanı temin için, Pirüs’e,

Gidiyorum, aşkını alarak tapınakta,
Ona ölmez bağlarla oğlumu bağlamaya.

Ve yalnız bana uğur getirmiyen bu el de,
Son verecek vefasız bir ömrün günlerine.

(...)
İşte budur sevgimin masumca bir hiylesi,

Bunu tavsiye etti bana kocam kendisi.
Hektor’a, cedlerime kavuşurum, kimsesiz,
Gözlerimi kapamak sana düşüyor, Sefiz...

SEFİZ

Ah, benden beklenmesin sizden sonra yaşamak.
ANDROMAK
Yok, hayır, Sefiz, benim arkamdan gelmen yasak.

Emanet ediyorum sana tek hazinemi.
Benimçün yaşar gibi onunçün yaşa emi.

Troyalıların ümit bağladığı o bütün.
Kaç kıral için sana ihtiyaç var, bir düşün!

Pirüs’e nezaret et, vâdini tuttur ona,
Razıyım, hattâ benden bahsedilsin, lâzımsa.

Anlat, kabul ettiğim nikâhın değerini,
Ona bağladığını ölümden önce beni.
Silinmelidir bana karşı nefret hisleri,

Oğlumu bırakışım kâfi takdir eseri.
Soyundaki erleri tanıt çocuğuma sen,

Gücün yettikçe, yürüt onu da izlerinden.
İsimleri parladı ne türlü zaferlerle,

Ne olduklarından çok, neler yaptılar, söyle.
Söz aç her gün babanın ona vasıflarından,

Hattâ annesinden de bahsedin ona bazan.
Öc almasını, Sefiz, düşünmemeli asla.

Efendisi var, iyi geçinmeli onunla.

221