Page 32 - ÜÇ BOYUTLU SANAT ATÖLYE 11
P. 32
ÜÇ BOYUTLU SANATA GİRİŞ
Seramik ve Heykel
En eski dönemlerde, insanoğlunun ihtiyaçlarını karşılamak ama-
cıyla klasik seramik sanatı ortaya çıkmıştır. Kile şekil vermeyi öğrenen
insan bu dönemde saklamaya, pişirmeye, taşımaya ve servis etmeye
yarayacak seramik kaplar biçimlendirmiştir. İşlevsel gereçlerin yapımı
dışında inanca bağlı öngörülerin etkisiyle de biçimlendirilebilen
seramik örnekleri, heykelden çok heykelcik diye nitelendirilir (Görsel
1.37). Bu malzeme işlevsel, süslemeci yanı ile heykel sanatının es-
tetik ve görsel plastik sorunlarını içeren biçimleme kaygısından
farklı bir çizgide gelişim göstermiştir. Seramiği heykelden
ayıran en önemli özellik yüzyıllar boyunca seramik form-
ların insan yaşamına ait ihtiyaçları karşılayan objeler
olarak algılanmasıdır. Zamanla işlevsel amacından
çıkarak plastik anlamda da gelişim gösteren seramik
sanatı, insanın çağlar boyu değişen kültürel gelişimine
paralel olarak yeni bir anlatım biçimine dönüşmüştür.
Günümüzde seramik çalışmaları işlevsel yanını kaybedip
temel formlarıyla heykele yakın hâle gelmiştir. Belirgin yüzeyler
oyma, kesme, ekleme,boyama, sırlama yöntemleri ve estetik bi-
çimlendirme ile sanatsal formlara dönüşmüştür. Seramiğin hey-
kele yönelimi ile seramik artık malzeme niteliğine kavuşmuştur.
Verilmek istenen mesajı kuvvetlendirmek için başka malzemelerle
birlikte kullanılarak kavramsal bir boyuta taşınmıştır (Görsel 1.38). Görsel 1.37: Seramik heykelcik,
MÖ I. yy., Jalisco, Antik Meksika
Görsel 1.38: Dinlet İçi, Kemal Uludağ, 2013, seramik, Eskişehir
29
29
